Al vroeg in de geschiedenis wist Kavarna zich te ontworstelen aan de belastinginners van de Bulgaarse tsaren en leidde het een zelfstandig bestaan. Ongetwijfeld wordt u in dit verband geconfronteerd met de naam Balik die in de 4e eeuw heerser was over Kavarna en omstreken en zijn zoon Dobrotitsa. Men weigerde ook zich te onderwerpen aan het gezag van de Bulgaarse kerk en richtte zich veel meer op Griekenland.

Etnografisch museum

Een bezoek aan het etnografisch museum maakt duidelijk dat de levensstijl ook aanmerkelijk afweek van hetgeen elders in Bulgarije gebruikelijk was. Het stedelijk museum is gehuisvest in een van de oudste gebouwen in de stad, de geschiedenis gaat terug tot in de 14e eeuw en uiteraard kunt u er alles aan de weet komen over de al eerdergenoemde Balik. Tijdens de oorlog met de Turken werd Kavarna in juli 1877 met de grond gelijkgemaakt, meer dan 1000 mensen werden vermoord.

Kaap Kaliakra

Vanuit de stad is kaap Kaliakra eenvoudig te bereiken. U vindt er fortificaties, althans de overblijfselen ervan, die teruggaan tot in de 4e eeuw v.Chr. Vanwege de strategische ligging en het feit dat de 70 meter hoge, uit zee oprijzende rotsen een vrijwel onneembaar bolwerk vormden, was de kaap een goede plaats voor zowel de Romeinen als de Byzantijnen om hun macht over het gebied uit te oefenen. Ze werden verdreven door Balik. Zijn zoon gaf opdracht om tunnels in de rotsen uit te houwen zodat Kavarna vanuit zee bevoorraad zou kunnen worden. Er ontstonden grotten en in een daarvan is een historisch museum gevestigd waar veel materiaal voorhanden is over de betekenis van de kaap tijdens de Russisch-Turkse oorlog. Met name de zeeslag in 1791 en de ondergang van het Turkse slagschip Hamidie in 1912 worden uitgebreid uit de doeken gedaan.

De legende die vertelt over het feit dat de Turken, na lange tijd op zee geweest te zijn en zich wilden vergrijpen aan de vrouwen van Kavarna, wordt hier zichtbaar gemaakt. Ze selecteerden de 40 mooiste meisjes uit het dorp om hen als blanke slavinnen mee naar Turkije te voeren. Het is er niet van gekomen, de vrouwen bonden zich met de haren aan elkaar en sprongen van de rots. Van de mannelijke inwoners van het dorp werden daarop de kelen doorgesneden waarna ze van dezelfde rotsen in zee werden gegooid. Als de zon onder een bepaalde hoek op de rotsen schijnt, is het bloed van de mannen nog steeds zichtbaar (zegt men). In de omgeving van de kaap vond men 147 grafheuvels van de Thraciërs. Ook hieromtrent kunt u de nodige kennis in het museum vergaren.