Gebiedsbeschrijving Grote Noorden

Swipe

Parque Nacional Salar de Surire

Het oostelijke deel van de zoutvlakte van Surire (4200 m) is met z’n randmeren vol vogels sinds 1983 een beschermd ‘Monumento Natural’. Surire komt van het woord suri of ñandu, de struisvogelachtigen die hier in grote aantallen rondlopen. Langs de rand van de Salar zie je verder veel vicuñas en in de meren ganzen, eenden en drie soorten flamingo’s: de James’-, Andes- en Chileense flamingo. Het meemaken van een zonsopgang boven de witte zoutvlakte is een onvergetelijke gebeurtenis. De goede grindweg uit Guallatiri eindigt bij het mijnkamp aan de westkant van Surire (vraag naar het drinkwater dat hier uit een buis stroomt onder het kamp). De westkant van de Salar wordt gebruikt voor de winning van zout en borium (borax). Vijf kilometer ten zuiden van het mijnkamp ligt de CONAF-administratiepost (Guardaparque), met refugio (overnachtingsmogelijkheid voor 15 personen; reserveringen CONAF-Arica: (58-250570) en kampeerplek. Een mooie maar vrij slechte weg voert helemaal rond de Salar de Surire. Aan de zuidoostpunt van de Salar liggen de termas de Polloquere, hete zwavelhoudende bronnen, in een natuurlijke staat. Ze vormen een prima kampeerplek (muurtje en bank) en natuurlijk een goed moment voor een lekker heet bad. Pas echter op voor de hete bron zelf (70 à 80 °C), en ga bij de uitroomopening van de bron baden; een schep is handig om in het ondiepe water een badkuip in de modder uit te graven; het water van de bron niet drinken!

Van Surire naar Isluga

Vanaf Surire kun je met een gewone auto beslist niet verder naar Isluga en Iquique; vooral de laatste 30 km voor Isluga zijn zeer slecht en alleen met camioneta of 4WD te rijden (bij voorkeur in groep van minimaal 2 auto’s). Er zijn 2 mogelijkheden om van Surire naar Isluga te komen: een nieuwe weg voert langs de westkant van de Salar, langs het dorp Surire en over een nieuwe pasweg, en komt uit in de vlakte bij het gehucht Mucomucone; dit is officieel de enige toegestane weg. De oude weg voert vanaf de thermas de Polloquere naar het zuiden, is korter, maar voert een stukje (2 km) door Bolivia, en is officieel verboden. In deze uithoek van Bolivia is echter niemand om je tegen te houden, behalve de mijnenvelden aan beide zijden van de grens! Neem je deze route, ga dan in verband met die mijnenvelden niet van de weg af, stap niet uit, en volg de afslagen naar rechts die terugleiden naar Chili! Waar de beide wegen samenkomen volgt een lange vlakte met enkele kleine ‘poblaciones’ en de kapel van de Virgen del Carmen. Hier bereik je het Parque Nacional Volcan Isluga. Even voorbij vervallen warme bronnen (’aguas calientes’) en een zijweg naar Chinchillani, komt de afslag naar Enquelga en Isluga. Deze 20 km lange weg naar Enquelga voert door een rotsig dal en is in erbarmelijk slechte staat. Soms rij je meer over steile rotsen dan over een weg; maar het landschap met fraaie grote Llaretas en Queñoabomen en in de verte de hoge Isluga-vulkaan vergoedt veel. Via het dorp Arabilla rij je de vallei van Isluga binnen.

10 prachtige bestemmingen in Parque Nacional Salar de Surire en Chili