De Sint-Gotthardtunnel

In de 13de eeuw was er al een pasweg over het Sint-Gotthardmassief. De Sint-Gotthardstrasse, die voor de opening van de nieuwe tunnel over de berg leidde, dateert uit de jaren 18201824. In 1880 werd de grote spoorwegtunnel met talloze keertunnels en viaducten geopend. De nieuwe autotunnel uit 1980 is de langste ter wereld en heeft wegens de hoge kosten nog steeds één rijstrook voor beide richtingen. De tunnel heeft enige bochten om de automobilist tijdens de 16,3 km lange rit wakker te houden. De kosten bedroegen bijna een miljard gulden (het dubbele van de oorspronkelijke begroting). Er moest 1.651.000 m3 steen uit de berg worden verwijderd, men gebruikte 2.819.000 kg springstof en 800 man (bijna allen Italianen) werkten er in de jaren 1969-1980 in totaal 11.262.000 uren aan. Er werd per dag een afstand van 9 meter afgelegd. Toen de van twee kanten werkende ploegen elkaar ontmoetten, was er een verschil van slechts 6 cm in de hoogte en 2 cm in de breedte!

Twaalf kolossale ventilatoren zuigen met een snelheid van 125 km per uur vuile lucht af en blazen verse lucht naar binnen. Hiervoor moesten vier loodrechte gangen van 500 m hoogte naar het oppervlak van de berg worden geboord. Binnenrijdende auto's worden bij de ingangen automatisch geteld, zodat bij een groot verkeersaanbod de ventilatoren op een snellere stand kunnen worden gezet. Zestig tv-camera's houden het verkeer in de gaten. In geval van brand of een ongeval dienen automobilisten meteen alarm te slaan. Hiervoor is op elke 125 m een geluidsdichte telefooncel geïnstalleerd. Als iemand een telefooncel betreedt, wordt dit door de tv-apparatuur geregistreerd. Stopt er een auto op een parkeerplaats, dan wordt er in de regelkamer alarm geslagen. Om de 25 m is er een brandmelder. De Gotthardtunnel was de eerste tunnel waarin over de gehele lengte radioontvangst mogelijk was. Het is verstandig op de aangegeven golflengten af te stemmen voor de ontvangst van eventuele waarschuwingen.