Op de Altiplano, de uitgestrekte hoogvlakte tussen de 3500 en 4200 m boven zeeniveau, woont van oudsher het grootste deel van de bevolking van Bolivia. Hier bevindt zich dan ook het archeologische complex Tiwanaku, het centrum van het machtige Tiwanaku-rijk dat rond de negende eeuw na Chr. zijn grootste bloei kende.

In het noorden eindigt de Boliviaanse Altiplano bij het diepblauwe, legendarische Lago Titicaca (3800 m) met de bekende bedevaartplaats Copacabana en het met mythen omgeven Isla del Sol (eiland van de zon).

De Altiplano wordt geflankeerd door twee indrukwekkende bergketens: oostelijk van de Altiplano ligt het 200 km lange Cordillera Real. Dit is een schitterend berggebied met talrijke pieken, waarvan zes boven de 6000 m, en is een uitstekend gebied voor het maken van wandeltochten en bergbeklimmingen. Het aangename koloniale stadje Sorata is hier het belangrijkste toeristische centrum.

Westelijk van de Altiplano ligt het vulkanische Cordillera Occidental, met het geïsoleerd liggende en nauwelijks bezochte maar fantastische Parque Nacional Sajama. Het park heeft drie vulkanen boven de 6000 meter, waaronder de met sneeuw bedekte vulkaan Sajama (6542 m), de hoogste berg van Bolivia. Het natuurgebied biedt schitterende hooglanden met nog intact gebleven typische Andesflora en -fauna en schilderachtige dorpjes met een authentieke bevolking.

In het centrale gedeelte van de Altiplano ligt de stad Oruro, de folkloristische hoofdstad van Bolivia, zo genoemd vanwege zijn buitengewoon spectaculaire carnaval in februari/ maart. Zuidelijk van Oruro liggen twee zoutmeren, Salar de Coipasa en het uitgestrekte, mystieke Salar de Uyuni, een van de belangrijkste toeristische attracties van Bolivia. Het zuidwesten van Bolivia bestaat uit buitenaardse bergwoestijnen en verlaten vulkaanlandschappen, onderbroken door prachtig gekleurde meren waaronder Laguna Colorado en Laguna Verde.

In het uiterste zuiden van Bolivia vind je rond de plaats Tupiza, een bizar maar spectaculair landschap van kleurrijke kloven, grillige rotsformaties en ontelbare cactussen.

Geologie van de Andes
Vorming van de Andes

De continenten en oceaanbodems van onze planeet bestaan uit negen grotere en diverse kleinere tektonische platen (schollen) die langzaam ten opzichte van elkaar bewegen. Dit proces begon aan het eind van het Krijt, 94 miljoen jaar geleden, toen het supercontinent Pangea uiteenviel als gevolg van de opening van de Atlantische Oceaan waarbij Zuid-Amerika losraakte van Afrika. 50 miljoen jaar geleden ontmoette de oceanische Nasca-plaat de naar Afrika afdrijvende, continentale Zuid-Amerikaanse plaat. Hierbij schoof de dikke (met relatief licht gesteente) continentale plaat over de oceaanbodem en drukte de dunne maar zwaardere oceanische plaat dieper de aarde in. Dit proces wordt subductie genoemd. Als gevolg van de druk die hierbij ontstond werd de aardkorst zogezegd geplooid en omhooggedrukt. Dit leidde tot de vorming van het Andesgebergte.

Vulkanen en granieten gebergte

Door de wrijving tussen de schollen ontstond zoveel warmte, dat de oceaanbodem smolt. Dit gesmolten gesteente werd door de grote druk via barsten in de aardkorst omhooggedrukt en op de plaatsen waar dit gesmolten gesteente (magma) aan de oppervlakte kwam ontstonden vulkanen. De meeste vulkanen behoren tot de kegelvormige stratovulkanen, die zijn gevormd door vloeibare lavastromen, explosief uitgestoten assen en vulkanische bommen. De bekendste stratovulkaan van Bolivia is de Sajama (6542 m), de hoogste berg van Bolivia. De stratovulkanen hebben kilometersdikke pakken vulkanische as afgezet. De meest voorkomende soorten vulkanisch gesteente zijn andesiet en trachiet.

Een groot gedeelte van het gesmolten gesteente bleef ondergronds en stolde uiteindelijk. Hierbij werden grote bolvormige granietmassa’s gevormd, de zogenaamde batholieten, die de kern van het Andesgebergte vormden. Door erosie van omliggend zachter sedimentgesteente kwamen deze granietmassa’s naar de oppervlakte. De hoogste toppen van de Cordillera Real en Apolobamba zoals de Illampu en Huayna Potosí zijn van graniet. Naast de batholieten ontstonden er vaak ertsaders. In de halfvloeibare ondergrondse gesteentes dreven de gesmolten metalen door hun lichtheid bovenop. Door opwaartse druk werden deze vloeibare metalen via dunne spleten in de aardkorst geperst. Zo vormen zich goud-, zilver- en andere ertsaders. Ertsen hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Bolivia.

De platen schuiven nog steeds onder elkaar door, geschat wordt met een snelheid van zeven cm per jaar! Hierdoor vinden voortdurend aardbevingen plaats en daarmee samenhangende aardverschuivingen en overstromingen. Daarnaast is er continu vulkanische activiteit. Door sporadische vulkanische uitbarstingen vormen zich geisers en thermale baden die door hun rijkdom aan mineralen over een geneeskrachtige werking beschikken.