De Mauritiaanse grondwet garandeert godsdienstvrijheid. Op het hele eiland staan kerken en kerkjes, kleine en grotere moskeeën, hindoetempels, felgekleurde Tamil-tempels en enkele Chinese pagodes. Mariabeeldjes duiken overal op. Hindoeïstische godenbeeldjes versieren de kusten, in de tuinen van orthodoxe hindoes staan rood-witte altaartjes met rode vlaggetjes aan een lange bamboestok. Ze geven allemaal blijk van het belang dat de bevolking aan het geloof hecht.

Geen Mauritiaan komt er graag voor uit maar taboes en geloof in de kracht van het bovennatuurlijke doorkruisen alle formele religies.

De longanistes, mannen en vrouwen die weten hoe ze contact met het onzichtbare kunnen leggen, hebben klandizie in alle lagen van de bevolking. Hun hulp wordt ingeroepen bij (buren)ruzies, eerwraak, liefdesperikelen, ziekte en om kwade geesten te verdrijven. Deze ‘tovenaars’ bezoeken soms met hun clientèle begraafplaatsen om daar kaarsen te branden of iets te offeren en zo de dolende zielen van overledenen gunstig te stemmen. Dit doen ze wel op klaarlichte dag want menig Mauritiaan is bang in het donker.