Kenmerkend voor de hedendaagse Mauritiaanse politiek zijn de steeds wisselende coalities. Partijvorming vindt vooral plaats langs etnische of religieuze lijnen. Zo heeft de radicale Mouvement Militant Mauricien (MMM) veel creolen onder haar leden terwijl de Indiërs zich massaal aansloten bij de Arbeiderspartij. Je zou Mauritius, om met een oude Nederlandse term te spreken, ‘verzuild’ kunnen noemen.

Alle grote bevolkingsgroepen – hindoes, Chinezen, moslims en de ‘algemene bevolking’ – moeten vertegenwoordigd zijn in het parlement en in de ministerraad. Het parlement bestaat uit zeventig leden die voor vijf jaar gekozen worden volgens het districtenstelsel. Daaronder zijn altijd twee zetels voor leden van het eiland Rodrigues en vier zetels voor de ‘beste verliezers’ om te voorkomen dat één politieke partij alle zetels in handen krijgt.

De president en vice-president worden voor vijf jaar gekozen door het parlement. Zij hebben voornamelijk een ceremoniële functie. De belangrijkste politieke rol is weggelegd voor de premier (tevens minister van Defensie en Binnenlandse Zaken) die de regering formeert.