Namibië en Botswana

Swipe

Europese inmenging

De eerste Europeaan die voet aan wal zette op Zuid-Afrikaanse bodem was de Portugese ontdekkingsreiziger Diego Cão in 1485. Een jaar later kwam hij terug en plaatste een stenen kruis ten noorden van Swakopmund, tegenwoordig bekend onder de naam Cape Cross. Het originele kruis bestaat nog steeds maar werd door de Duitsers naar hun vaderland afgevoerd, het staat in het Duits Historisch Museum in Berlijn. Er staat een replica van het kruis op vrijwel dezelfde plaats waar het origineel stond.

Een tweede kruis werd in 1488 geplaatst bij Lüderitz Bay door een andere Portugees: Barholomeu Dias, die in de voetsporen van Cão trad. Hij was het ook die op 2 februari 1488 als eerste Europeaan rond de Kaap voer. Hij had daar zelf geen idee van, hij ontdekte het pas op de terugweg aan de temperatuur van het water. Hij zag de Kaap voor het eerst in mei 1488 en noemde hem, vanwege de krachtige stromingen en de zware stormen: Stormkaap. Zonder het te weten had hij de zuidelijke scheepvaartroute naar oostelijk Afrika en India ontdekt. Daar was handel te drijven en de Portugezen lieten zuidelijk Afrika dan ook verder links liggen.

Ook de Nederlanders gingen die route varen en ze brachten vooral specerijen uit oostelijk Afrika naar Nederland. In 1648 sloeg het noodlot toe en een van de schepen van de VOC strandde. De bemanning werd gedwongen tot een verblijf in zuidelijk Afrika en ontdekte daar een vruchtbaar achterland. In 1649 werden ze door een ander VOC schip opgepikt en eenmaal terug in Nederland deden ze uitgebreid verslag van hun bevindingen. Agrarisch Nederland toonde grote interesse en Jan van Riebeeck zette in 1652 de Nederlandse vlag op Kaap de Goede Hoop zoals de nieuwe naam inmiddels luidde. Snel daarna kwamen de eerste Nederlandse boeren, gevolgd door gevluchte Franse Hugenoten en Duitse boeren. Ze ontgonnen het gebied en maakten er een vruchtbaar landbouwgebied van. Pas aan het einde van de 18e eeuw breidde het landbouwgebied zich uit als gevolg van het feit dat de Nederlanders in 1793 de enige natuurlijke haven in zuidelijk Afrika, de Walvisbaai, inlijfden.

Al in 1795 kwam er een einde aan de Nederlandse inmenging, doordat de Engelsen de Kaap als een belangrijk strategisch punt zagen en zuidelijk Afrika innamen. De voor die tijd vooruitstrevende Engelsen kregen het al snel aan de stok met de achtergebleven Boeren zoals de gevestigde orde van Nederlanders, Duitsers en Fransen zichzelf noemden. De spanning veroorzaakte de Grote Trek, zoals de volksverhuizing van de Boeren in noordoostelijke richting genoemd wordt. Het leidde tot een gewapend treffen tussen de Boeren en de daar wonende Zoeloe's, een oorlog die uiteindelijk door de Boeren werd gewonnen. Met geweld bezetten ze een belangrijk en het vruchtbaarste deel van Zoeloeland en stichtten er een drietal Boerenrepublieken: Oranje Vrijstaat, Transvaal en Natal, de laatste werd door de Engelsen ingenomen omdat dit aan de kust lag en in strategisch opzicht zeer belangrijk was. Zowel de Engelsen, de Boeren als de Zoeloes trokken naar het noorden en verdreven er duizenden autochtonen. Het Namavolk trok verder naar het noorden, stak de Oranjerivier over en vestigde zich in het gebied dat wij nu kennen als Namibië.