De noordelijke of boreale naaldbossen liggen als een aaneengesloten gordel rond de Noordpool, ook wel aangeduid met de Russische naam ‘taiga’. Een groot deel van het Noorse grondgebied wordt ingenomen door boreale naaldbossen, die grotendeels bestaan uit Fijnsparren, Grove Dennen met ‘eilanden’ van Berken, Lijsterbesssen en Elzen. De meest voorkomende boom, de Fijnspar (Picea abies) heeft naar het uiterste noorden toe als aanpassing aan de grote winterse sneeuwmassa’s een kenmerkende slanke kandelaarvorm ontwikkeld.

De naaldbossen hebben doorgaans arme ondergroei van heide (Struikheide, Kraaiheide), mossen, Rendiermos, bessen, en planten als Bosanemoon en Leverbloempje. Vooral de bosbessen en veenbessen zijn karakteristiek voor de dennenbossen. Het boreale naaldbos wordt in Noorwegen onderbroken door rivieren en grote gebieden met veenmoeras of kaal bergland.

Naar het noorden toe, en in de bergen gaan de naaldbossen over in berkenbossen. De noordgrens voor dennen en sparren ligt niet gelijk, zodat de noordelijkste naaldbossen uitsluitend uit Grove Den bestaan (Reisa nationaal park). Het noordelijkste dennenbos groeit in het Stabbursdalen nationaal park en is een relict uit een warmere tijd.

Bostoendra en bergberkenbos

De overgangszone met bergberkenbossen wordt ook wel bostoendra genoemd. Zowel de boomgrens in de bergen als de poolgrens van het bos wordt gevormd door berkenbossen. Dit is vrij bijzonder; in de meeste gebieden op aarde wordt de boomgrens gevormd door naaldbomen. Hoe noordelijker en hoger je in de Scandinavische bergen komt hoe lager het berkenbos, met kronkelige verwrongen stammetjes, soms niet meer dan 2 m hoog.

In een bergberkenbos groeien naast Zachte Berk diverse heidesoorten, Jeneverbes en andere boomsoorten als Trilpopulier, Lijsterbes, Vogelkers en Grauwe Els. Typische planten van de berkenbossen langs de Noorse kust zijn de Trollius (de provinciebloem van Troms) en de Zweedse Kornoelje (Cornus suecica), een opvallende plant met zijn vele kleine witte bloempjes.