Maar in het vroege voorjaar, wanneer de sneeuw in de sieras (bergen) smelt en de meeste regen valt, kunnen veel rivieren het water maar nauwelijks verwerken en ontstaan in de delta’s vaak overstromingen.

De langste rivier van zowel Spanje als het Iberisch Schiereiland is de Río Tago. De Taag ontspringt hoog in het Iberisch Scheidingsgebergte en heeft een lengte van 1007 km. Op zijn weg naar de Atlantische oceaan doorsnijdt de Taag de Spaanse Centrale Hoogvlakte en stroomt vervolgens door Portugal.

Vanwege de vele stuwdammen is de rivier slechts beperkt bevaarbaar voor de beroepsvaart.

Noordelijker, parallel aan de Taag, stroomt de Río Duero. Ook deze rivier vindt vanuit het scheidingsgebergte via Portugal zijn weg naar de Atlantische Oceaan; de Duero is tot voorbij Valladolid bevaarbaar.

De derde belangrijke Spaanse rivier is de Guadiana. Deze ontspringt hoog in de Montes de Toledo, het berggebied dat het westelijk deel van het Sub-Meseta beheerst. De Guadiana stroomt door het Andalusisch-bekken en mondt na ca. 800 km uit in de Golf van Cádiz. In de winter is de rivier tot voorbij Mérida bevaarbaar.

Ook het 250 km ten zuidoosten van Mérida gelegen Córdoba is per schip bereikbaar. De tocht over de Río Guadalquivir voert door een adembenemend landschap. De Guadalquivir ontspringt in het zuidelijk berggebied van La Mancha en mondt evenals de Guadiana uit in de Atlantische Oceaan.

Tot slot de Río Ebro. Dit is weliswaar niet de langste, maar als vaarweg wel de belangrijkste Spaanse rivier. De Ebro stroomt vanuit het oostelijk deel van het Cantabrisch gebergte via het Ebro-bekken naar de Middellandse Zee. De hellingen van de Pyreneeën en het Iberisch scheidingsgebergte zorgen voor een voortdurende aanvoer van water.

Daardoor voert de 900 km lange Ebro anderhalf maal zoveel water aan dan de Taag. Door kanalisatie is de rivier tot aan Logroño bevaarbaar.