Op het Noordereiland worden de schapen overwegend gehouden voor hun wol. Dat van het romneyschaap wordt voornamelijk gebruikt voor het maken van tapijten. De wol van het merinoschaap wordt overwegend voor kleding gebruikt. Kiwi’s, passievruchten, appels en peren zijn wereldwijd populaire exportproducten. Abrikozen, sinaasappels, lemoenen, pruimen, kersen en bessen worden vrijwel uitsluitend voor de eigen markt gekweekt.

Bosbouw is de tweede belangrijkste industrietak. Ongeveer een kwart van het timmerhout is afkomstig uit oerbossen. Exportproducten zijn hout, houtpulp, papier, hardboard en fineer. De geïmporteerde radiata-den groeit snel en produceert een grote hoeveelheid hout per boom.

De Nieuw-Zeelandse overheid wil de economie stabieler maken door het ontwikkelen van meer industrie. Een probleem hierbij is echter dat het land geen eigen afzetgebied heeft. De zware industrie is zeer bescheiden in omvang, maar zal in de toekomst toenemen. In Bluff op het Zuidereiland staat de grootste aluminiumsmelterij van het zuidelijk halfrond.

Grote voorraden aan delfstoffen ontbreken, zodat deze moeten worden geïmporteerd. Nieuw-Zeeland kan wel vrijwel geheel in zijn eigen energiebehoefte voorzien, dankzij steenkool, hydro-elektriciteit, zonne-energie, windenergie en geothermische energie. Bij New Plymouth worden in de Tasmanzee grote hoeveelheden aardgas en -olie gewonnen.

Het toerisme wordt een steeds belangrijkere inkomstenbron. Hun aantal neemt nog ieder jaar flink toe.