De Falklandeilanden liggen op het Patagonische continentaal plat. Ze zijn ontstaan door botsingen van de onderliggende aardschollen. West-Falkland met de omringende eilanden en het noordelijke deel van Oost-Falkland bestaat uit kwarts, zandsteen, schaal- en sedimentgesteente daterend uit het Paleozoïcum (250-500 miljoen jaar geleden).

Het zuidelijke deel van Oost-Falkland (Lafonia) met de omringende eilanden bestaat uit zandsteen en keileem dat dateert uit het Mesozoïcum (65-250 miljoen jaar geleden). Er zijn drie heuvelruggen: de Wickham Heights, de Byron Heights en de Hornby Mountains met als hoogste bergen Lisborne (705 m) en Adam (700 m). Alhoewel er geen direct bewijs is, doen meertjes en uitgeslepen doorgangen in de gebieden boven de 600 m toch vermoeden dat de Falklandeilanden ooit door gletsjers en mogelijk door een ijskap bedekt moeten zijn geweest. De steenrivieren die vooral rond Mount Pleasant voorkomen zijn een overblijfsel uit deze koudere periode.