maar de woestijn des levens.

De Sahara is als een vrouw die leven voortbrengt,
water koestert voor mensen en dieren,
planten laat bloeien en voedsel laat groeien.

Bouhali (‘biograaf van de Sahara’)

Uit: ‘De laatste kolonie van Afrika’ – Nicolien Zuidgeest – Bulaaq (zie Literatuur)

Deze uitgestrekte van God verlaten woestijnstreek is een politiek omstreden gebied en zal door de gemiddelde reiziger niet vaak bezocht worden. Toch hebben vooral het landschap en de stadjes een heel eigen karakter. Aangezien er zeer beperkt openbaar vervoer is, kun je hier voornamelijk met een eigen of huurauto doorheen rijden. De wegen zijn opvallend goed en uren lang rijd je alleen door het barre woestijnlandschap met zo nu en dan een groepje vreedzaam grazende kamelen in het zicht.

Als je uitstapt om deze fascinerende dieren te bekijken en/of te fotograferen, let dan ook eens op de woestijnbodem, waar zelfs in de winter een verrassende flora te bewonderen valt. Kleine felgekleurde bloemetjes en vetplanten bedekken de schrale bodem. De kamelen zijn vooral verzot op de sappige plantjes en struikjes.

Er is veel politie en legercontrole die je aanhouden en aan wie je je paspoort moet laten zien. Aangezien ze van alles over je op papier willen hebben, is het handig om een zogenaamd fiche te maken en die zo’n tien maal te kopiëren. Hierop staan de gegevens van je paspoort: naam, paspoortnummer, geboortedatum en -plaats, datum van uitgifte, datum van het Marokkaanse stempel in je paspoort en je beroep. Het lijkt enigszins op de kaart die je in het vliegtuig in moet vullen en bij de douane moet afgeven. Zo’n fiche bij de hand hebben scheelt je heel veel tijd, omdat het soms echt lang duurt voordat deze gegevens uit je paspoort, vaak met de hand, overgeschreven zijn.

Een mooie, interessante route door dit gebied is het volgende rondje: Guelmim, Tan Tan, Es Semara,Laayoune, Tan Tan Plage, in het totaal zo’n 800 km. De tocht begint in de woestijnstad Guelmim.