De Atacama maakt deel uit van de 3700 km lange woestijnzone langs de Pacifische kust van Ecuador, Peru en Noord-Chili. In het fascinerende woestijngebied leven onverwacht veel mensen, aangetrokken door grote minerale rijkdommen. De meeste inwoners van het Grote Noorden wonen in grote havensteden (Arica, Antofagasta, Iquique) en ‘kunstmatig’ aangelegde mijnsteden midden in de woestijn (Calama). Als je met het vliegtuig in Arica, Antofagasta of Iquique aankomt merk je in eerste instantie weinig van de woestijn. Er zijn in de kuststeden veel bomen aangeplant en er wordt driftig gesproeid om parken en de tuinen zo groen mogelijk te maken. Bovendien is het klimaat langs de kust aangenaam, en is het er vaak bewolkt, alhoewel het in Arica bijna nooit regent! Zodra je een stap buiten de steden zet houdt onmiddellijk de begroeiing op en strekken kale grind- en zoutvlaktes zich uit zover het oog rijkt.

De hooggelegen Altiplano langs de grens met Bolivia is het woongebied van de indiaanse Atacameño-, Quechua- en Aymarabevolking die haar leefwijze aan de natuur van het gebied heeft aangepast, en haar eigen cultuur heeft weten te behouden. Kleine oases en kloofdalen ontvangen hier smeltwater uit de Andes en maken akkerbouw mogelijk, en op de graslanden van de hoogvlakte hoeden de indiaanse bewoners hun kuddes lama’s en alpaca’s.

Het Grote Noorden heeft een lange bewogen geschiedenis; een opeenvolging van vreemde overheersers (Inca’s, en Spaanse conquistadores), en een lange strijd om de delfstoffen. Veel oasedorpen en plaatsen op de Altiplano hebben nog witte lemen barokkerkjes uit de koloniale tijd, en hebben het karakter uit die tijd behouden. Tientallen verlaten mijnen, kerkhoven en spookstadjes verhalen van de vaak kortstondige uitbuiting van de minerale rijkdommen in het verleden. En de moderne tijd wordt weerspiegeld in steden als Calama en Antofagasta, bruisende jonge steden, rijkelijk voorzien van speelholen, fastfoodrestaurants en ‘schoperías’ (biercafés).