De Maori-cultuur is een voor veel Europeanen onbekende cultuur. Hun cultuur leeft niet alleen bij toeristen, maar ook bij de Nieuw-Zeelanders van Europese komaf en de Maori zelf. Dat laatste lijkt vanzelfsprekend, maar is het niet. De Maori hebben namelijk vele tientallen jaren hun cultuur verwaarloosd, omdat ze meenden dat deze ondergeschikt was aan die van de Europeanen. Maar de Maori-cultuur is helemaal terug van weggeweest. Er worden programma’s ontwikkeld om het zelfbewustzijn van de Maori en hun interesse in de eigen cultuur te vergroten. Zo worden bijvoorbeeld op scholen hun taal, tradities, liederen en dansen onderwezen.

Rotorua op het Noordereiland is het kloppend hart van de Maori-cultuur. Veel hotels en Maori-ontmoetingshuizen organiseren een hangi in combinatie met Maori-zang en -dans. Een hangi is een maaltijd waarbij het vlees, de vis en de groenten in de hete grond zijn gaargestoomd.

Een bezoek aan een Maori-concert is een goede manier om kennis te maken met hun traditionele muziek en dans. De vrouwen zingen slaapliederen voor kinderen en klaagliederen voor de overledenen. De poi-dans staat altijd op het programma. Bij deze dans zwaaien de vrouwen met vlasballen aan een touwtje. Bij de mannen is de haka heel spectaculair. Het is een oorlogsdans, waarbij het ritme wordt aangegeven met handgeklap of gestamp. Er wordt door de dansers flink geschreeuwd en regelmatig wordt de tong uitgestoken.

Op het Noordereiland is veel Maori-architectuur te zien. Het betreft hier vooral ontmoetingshuizen en kerken, die verfraaid zijn met kunstig houtsnijwerk en mooi geweven panelen. De mannen zijn traditioneel de houtbewerkers en snijden in het hout op stilistische wijze goden en voorouders uit. Kenmerkend is het driehoekige hoofd met grote ogen, wijd geopende mond en uitgestoken tong. De vrouwen zijn kundig in het weven. Het houtbewerken en het weven wordt nog steeds aan nieuwe generaties doorgegeven. Een belangrijk opleidingscentrum is te bezoeken in het Whakarewarewa-park in Rotorua.