Antarctica wordt verdeeld in Groot- en Klein-Antarctica (ook wel Oost- en West-Antarctica genoemd). Beide delen worden gescheiden door een immens bergmassief, de Transantarctic Mountains met een gemiddelde hoogte van 3500 meter en een lengte van meer dan 3000 km. Ook dit massief wordt bedekt door een laag sneeuw en ijs. Slechts hier en daar steken enkele bergtoppen boven het sneeuwdek heen. Zo’n solitaire bergtop wordt dan nunatak genoemd. In het massief komen ook nog enkele werkende vulkanen voor zoals Mount Erebus die met 3795 m het landschap rond de ingang van de Rosszee domineert. De hoogste berg bevindt zich echter in een ander bergmassief, namelijk in de Ellsworth Mountains. Dit massief bevindt zich aan het einde van de bergrug die over het Antarctisch Schiereiland loopt. Met 5140 meter is Mount Vinson het hoogste punt van Antarctica.

Het binnenland van Antarctica wordt gevormd door een immens gletsjerlandschap met enkele kale woestijnachtige valleien. De Dry Valleys vormen een van de extreemste woestijngebieden die de wereld kent. Het is er zo droog dat er zelfs geen sneeuw of ijs ligt. De Antarctische eilanden wijken qua landschap niet veel af van Antarctica. Ze zijn veelal bergachtig met grote gletsjers en ze zijn vaak van vulkanische oorsprong. Ook de subantarctische eilanden zijn veelal berg- of heuvelachtig en van vulkanische oorsprong. Op jongere vulkanische eilanden is de typische kegelvorm in het landschap te herkennen. Bergen en vulkanen op andere eilanden zijn verweerd. Slechts enkele basaltzuilen of gedeelten van gestolde lavagangen verraden de vulkanische oorsprong.