Het varen over de stroomversnellingen vereist een bepaalde behendigheid die alleen de bewoners van het gebied toebehoort. Met feilloze precisie weet de bootsman op aanwijzingen van de kulaman (de man met de stok) de boot tussen de stenen te manoeuvreren, ook wanneer de obstakels door een hoge waterstand aan het zicht worden onttrokken. Wanneer u minder tijd heeft, kunt u het binnenland aandoen per vliegtuig. De kleine toestellen landen midden in het bos op airstrips ter grootte van een voetbalveld. Nieuwsgierige bosbewoners komen vaak wel even kijken wat het toestel uit de stad heeft meegebracht. Vanuit de lucht heeft u een prachtig uitzicht op het broccoliachtige oerwoud en de kale toppen van de granietrotsen.

Vrijwel het hele binnenland valt onder het district Sipaliwini. De naam is afgeleid van het indiaanse sipa (steen) en wini (water, rivier). Een toepasselijke benaming voor dit gebied, waar de rivieren met hun steenformaties een belangrijk onderdeel van het dagelijks leven zijn.

Voorbereidingen

Voor een reis naar het Surinaamse binnenland moet er nogal wat georganiseerd worden. Er moet vervoer worden geregeld, houdbare proviand worden ingeslagen, en een gids worden gevonden die de taal van het gebied spreekt. Met Nederlands of Engels komt u in het bos niet heel ver. Zelfs het Sranantongo, de contacttaal onder de Surinamers, wordt in het diepe binnenland niet of nauwelijks gesproken. De gids moet uiteraard het gebied kennen of, nog beter, er geboren zijn, zodat u verzekerd bent van een warm onthaal door het dorpshoofd. Hoewel het aanbieden van een fles rum verzoening kan brengen, doet de komst van een dorpskind meestal wonderen.

Verder heeft u op een trip naar het binnenland kookgerei nodig, hangmatten, benzine voor de korjaal en drinkwater, want het water uit de plaatselijke kreek bezorgt u waarschijnlijk darmklachten. Dit alles kunt u in Surinaamse dollars betalen, maar de prijzen zijn naar Hollandse maatstaven hoog. Om teleurstelling te voorkomen, kunt u het beste direct na aankomst in Suriname aan de voorbereidingen van uw binnenlandse tocht beginnen. Goede gidsen zijn moeilijk te vinden en vervoersmiddelen misschien niet voorhanden, vooral in de regentijd wanneer de wegen naar ‘bovenop’ slecht begaanbaar zijn. U heeft dan ruim tijd nodig om alternatieven te zoeken.

Georganiseerde trips

Verschillende touroperators bieden meerdaagse tochten aan naar het binnenland van Suriname per bus en boot of vliegtuig en boot. Voor circa 50,– euro per dag koopt u gemak, en kunt u ook nog klagen als het niet allemaal naar wens verloopt. Ook georganiseerde tours kunt u het beste vroegtijdig boeken. Reisorganisaties werken over het algemeen met een minimumaantal deelnemers, die niet altijd even gemakkelijk te vinden zijn. U hoeft dan ook niet te vrezen dat u met een meute toeristen in ganzenpas over een bospad komt te lopen. De belangstelling voor het eco-toerisme, zoals het natuurtoerisme in Suriname wordt genoemd, is nog groeiende.

Ongedierte

Naast de gebruikelijke muskieten en mampira (minuscule mugjes), waarmee u waarschijnlijk in Paramaribo al kennis heeft gemaakt, kent het Surinaamse binnenland nog een aantal andere parasieten. Lastig maar ongevaarlijk zijn sika (zandvlooien). De vlooienvrouwtjes boren zich in de huid, waar ze tussen de tenen en onder de nagelriem hun eitjes leggen. Na een aantal dagen zwelt door de eierproductie het achterlijf van het vrouwtje op tot de grootte van een erwt. Op de huid van de gastheer of gastvrouw ontstaat een hoornachtige laag en het bultje kan aardig gaan jeuken. Het is van belang om de sika en eitjes zorgvuldig met een ontsmette naald te verwijderen. Achtergebleven resten van de vlo kunnen makkelijk gaan ontsteken. Zandvlooien ontwikkelen zich in los zand. Draag daarom in het overnachtingskamp het liefst schoenen of slippers.

Vervelend en bovendien gênant zijn p’tata loso (grasluizen). Deze kleine lastpostjes wonen in het gras, maar nestelen zich bij voorkeur in de schaamstreek en liezen van de mens. Hinderlijke jeuk op de kritieke plek is het gevolg. Grasluizen zijn makkelijk uit te roeien door de rode stipjes op de huid te deppen met alcohol of met een goed ontsmettingsmiddel. Een beetje Dettol, een chemisch goedje van Britse makelij verkrijgbaar bij elke kruidenier in Paramaribo, doet ook wonderen. Hetzelfde geldt voor de kupari (teek), die zich vastzuigt in de huid. De steek van een kawfree (koeienvlieg) is venijnig, maar de grote zoemende horzels zijn makkelijk te ontlopen, evenals de beet van een waswasi (wesp).

Opletten is het met de malariamug die in bepaalde delen van het binnenland voorkomt. Hiertegen biedt de profylaxe van de huisarts slechts gedeeltelijk bescherming. Ondanks de malariatabletten bestaat er toch een kleine kans dat u ziek wordt. Bedek voor alle zekerheid, zodra de schemering invalt, uw armen en benen. Malariaoverbrengers zijn vooral in het donker actief. Zorg verder voor voldoende muggenwerende middelen. Muggenmelk, muskietenkaarsen en klamboes verkleinen het risico op malaria. Bovendien houden ze ook de doodgewone maskieta (muskieten) op een afstand.

Laat deze opsomming u er vooral niet van weerhouden een bezoek te brengen aan het tropisch regenwoud. Mocht u al iets oplopen, dan blijft de schade meestal beperkt tot risicoloze jeuk. Als u voor of na uw binnenlands tripje nog medische vragen heeft, kunt terecht bij het Bureau Openbare Gezondheidszorg (BOG), Rode Kruislaan 15, tel.: 498598.

Bagage

Vijf kilo is het toegestane gewicht in het vliegtuigje naar het Surinaamse binnenland en dat is niet veel. Ook in de smalle korjaal kunt u weinig kwijt. Neem in ieder geval gemakkelijke schoenen mee, die snel drogen als ze nat worden en badslippers voor rond het kamp. In de onoverdekte boot kan een petje uitkomst bieden tegen de zon. Een lange broek en iets met lange mouwen helpen tegen zon, muskieten en kou, want zelfs een tropennacht kan kil aanvoelen. Een laken of dunne slaapzak kan dan ook van pas komen. Badkleding is gewenst, maar ook regenkleding (vooral in de regentijd).

Handig op uw trip is een kleine reisapotheek met tenminste malariatabletten, betadine, pleisters, zonnebrandcrème en muggenmelk. Praktisch zijn verder een zaklantaarn (met reservebatterijen), een zakmes, muskietenkaarsen en een aansteker, in het binnenland is weinig tot niets te koop. Een boek is prettig, voor als het groene uitzicht of het gezelschap gaat vervelen. Een hangmat om in te luieren of om in te slapen kunt u kopen in de Saramaccastraat in Paramaribo.

U kunt uw bagage het beste verpakken in een waterdichte plastic zak, die u dan in uw reistas doet. Zo zijn uw spullen (camera) beschermd tegen regen of opspattend rivierwater.