De Golanhoogvlakte

De Golanhoogvlakte was tot de Zesdaagse Oorlog in 1967 in handen van Syrië, die het gebied in hoge mate militariseerde. Russische adviseurs hielpen bij de bouw van fortificaties, loopgraven, gangensystemen, tankvallen en mijnenvelden. De Israëliërs hebben een deel van deze mijnenvelden na de verovering van de Golanhoogvlakte onaangeroerd laten liggen; mocht er ooit weer oorlog uitbreken, dan kan men de mijnenvelden weer gebruiken. Het is dus onverstandig om op de Golanhoogvlakte van de paden of wegen af te gaan op plekken waar gele borden met rode driehoeken als waarschuwingstekens aan de prikkeldraadversperringen hangen.

Lees meer

Vanaf Mitzpe Gadot (letterlijk ‘uitzichtspunt op de rivieroevers’), de eerste heuvel voorbij de Jakobsbrug, is goed te zien hoe gevaarlijk het leven van de Israëliërs was die in de Hulavallei en de Jordaanvallei woonden. Hier vandaan schoten de Syrische troepen met grote regelmaat mortieren af op de joodse nederzettingen beneden hen. Jaren achtereen moesten de inwoners in schuilkelders slapen. Pas na de verovering van de Golanhoogvlakte konden de inwoners van onder andere Kiryat Shemona rustig gaan slapen. Begin 1974 werden de troepen op de hoogvlakte gescheiden en kwam er een bufferzone tot stand onder toezicht van de Verenigde Naties. In 1982 besloot de regering-Begin om de Golanhoogvlakte te annexeren. Syrie eist de Golanhoogvlakte terug, gesteund door enkele VN-resoluties. De regering-Rabbin, die na de verkiezingen in 1992 aan de macht kwam, liet doorschemeren onder zeer bepaalde voorwaarden eventueel bereid te zijn de Golanhoogvlakte aan Syrië terug te geven. De meeste inwoners van de 24 joodse nederzettingen op de hoogvlakte waren het daar volstrekt niet mee eens en worden tegenwoordig in hun opvattingen gesteund door de huidige Israelische regering. De meeste druzische bewoners, die onder andere in Majdal Shams en Mas’Ada wonen, denken daar heel anders over. Zij hebben zich nooit met de Israëlische bezetting kunnen verenigen en hopen op een snelle terugkeer naar de situatie van voor 1967. Ook Hezbollah heeft een claim gelegd op een klein deel van de Golanhoogvlakte waar de Sheeba-boerderijen liggen, maar die claim wordt niet door de VN gesteund. Volgens de VN hoort dit bij de Golanhoogvlakte en hoort dus bij Syrie. Voor Hezbollah is dit twistpunt echter een excuus om terroristische groeperingen bij de grens samen te trekken. Het zal echter duidelijk zijn dat de Israëlische aanwezigheid alleen wordt beëindigd als de veiligheidssituatie dat toelaat en de nederzettingen in de Hulavallei en de Jordaanvallei nooit meer kunnen worden beschoten vanaf de hoogvlakte. Verder is de Golanhoogvlakte een belangrijke waterleverancier geworden en dus zal ook dit gegeven moeten worden onderhandeld met de Syriers.