Patagonië en Vuurland kregen hun namen van de Portugese ontdekkingsreiziger Fernao Magelhães (in Chili ‘Ferdinando Magallanes’), die in 1520 dit deel van de wereld als eerste Europeaan verkende, en een zuidelijke scheepvaartroute door Vuurland ontdekte: de ‘Straat van Magallanes’. Toen hij voor het eerst voet aan land zette op de Argentijnse kust bij San Julian, ontdekte hij buitengewoon grote voetafdrukken in het zand (van de Tehuelche-indianen, die hun voeten omwikkelden met guanacohuiden). Die mysterieuze bewoners noemde hij ‘Patagones’ (grootvoetigen), en zo ontstond de naam ‘Patagonia’.

Toen Magallanes langs de kust van Vuurland voer zag hij de rookwolken van de indiaanse kampvuren en noemde het land ‘Tierra del Fuego’ (Vuurland). Vuurland had misschien beter ‘Tierra del Viento’ (Land van de wind) kunnen heten, want het is een van de stormachtigste gebieden op aarde.

Chileens Patagonië is bijna 1500 km lang (over de weg van Puerto Montt naar Punta Arenas circa 2200 km), en bestaat uit een noordelijk deel, Región Aisén, en een zuidelijk deel, Región de Magallanes, die door onherbergzaam gebergte en grote ijskappen van elkaar zijn gescheiden en slechts onderling worden verbonden door luchtverbindingen, over zee, of via aangrenzend Argentijns Patagonië. Aisén (pagina 396) en Magallanes (pagina 424) worden in aparte hoofdstukken beschreven omdat ze zo geïsoleerd van elkaar liggen en vooral wat geschiedenis betreft van elkaar verschillen (alleen de beschrijving van landschappen en klimaat is samengevoegd).

Argentijns Patagonië is veel groter dan het Chileense deel en hoewel het vooral aan de westkant veel gelijkenis vertoont met Chili bestaat het voor het grootste deel uit eindeloze steppes, de ‘Patagonische pampa’. Omdat veel reizigers door Chili op weg naar het uiterste zuiden via Argentinië reizen zijn ook enkele reisroutes naar Argentijns Patagonië opgenomen in dit reishandboek. Argentijns Patagonië biedt met z’n unieke dierenleven langs de Atlantische kust, z’n Gaucho-verleden en grandioze ruimte een goede aanvulling op een reis door Zuid-Chili. Veel van de natuurwonderen van de Patagonische Andes kunnen zowel in het Argentijnse deel als in het Chileense deel worden bewonderd (Laguna San Rafael – Perito Morenogletsjer; Fitz Roy – Torres del Paine). Het prijsniveau in Argentinië lag in 1994 een stuk hoger (vooral kosten voor onderdak en vervoer tot tweemaal hoger), voor velen een reden om niet te lang in Argentinië te verblijven.

Chileens en Argentijns Vuurland ten slotte hebben een nogal onnatuurlijke rechtlijnige grens, waardoor een reis door Vuurland vrijwel vanzelf beide landen aandoet; ook Argentijns Vuurland is daarom in dit reishandboek opgenomen.