Een groot stadsproject tijdens Stalin had de bedoeling om een nieuw stadshart te bouwen, ver weg van de tsaristische grandeur van het verleden. Het grote plein Moskovskaja Plosjtsjad moest daarvan het middelpunt worden. Het imposante maar stijlvolle Huis van de Sovjets getuigt er nog van, evenals de grote Lenin die hier nog op zijn voetstuk staat; zoals altijd in de ‘Johan Cruyff-houding’, wijzend en met de mond open. Iets noordelijker is het Park Pobjedy, dat als vermaak- en ontspanningscentrum bedoeld was. De Peterburgers bleven het altijd als een buitenwijk beschouwen en trokken hier niet graag heen. Desondanks is er een homogene wijk ontstaan met fraaie bouwwerken in Stalinistische stijl.

Plosjtsjad Pobjedy

De stad eindigde in de jaren vijftig op de grote Plosjtsjad Pobjedy, met het ontzagwekkende monument voor de ‘heroïsche Verdedigers van Leningrad’. Onder de indrukwekkende 48 meter hoge obelisk en de bronzen standbeelden bevindt zich ondergronds een museum dat het beleg tijdens WO II in de herinnering houdt. Onder stemmige muziek zijn er overblijfselen en aangrijpende films te zien. Metro Moskovskaja. In het verre noorden van de stad ligt een ander monument voor het beleg: de Piskarjovskoje begraafplaats waar meer dan een half miljoen slachtoffers van het beleg in massagraven ter aarde zijn besteld. Een eeuwige vlam en een metershoog beeld van Mat Rodina, Moedertje Rusland, illustreren de gedenkplaats. Metro Plosjtsjad Moezjestva.en bus 138

Metro

De metro in Sint-Petersburg is van latere datum als die in Moskou. Misschien dat daarom de versiering niet in die grote luister geschiedde die de hoofdstad wel ten deel veel, of koos men in de jaren zestig voor een iets meer sobere uitvoering. Alleen de stations van de rode lijn 1 zijn nog fraai versierd met beelden en mozaïeken. De andere lijnen zijn zakelijk uitgevoerd en hebben ook vaak dubbele deuren, zodat de treinen verschijnen achter plotseling openende liftdeuren.