Ook probeert men de landbouw te moderniseren, zodat men de opbrengst van de reeds bestaande landbouwgronden kan verhogen. Men stimuleert het gebruik van machines, kunstmest, veredelde zaden en pesticiden. Zij vormen de basis voor de zogenaamde Groene Revolutie. De gedachte is dat als je zorgt voor meer oogst per hectare, je honger kunt bestrijden en er dus niet meer landbouwgrond nodig is. Een bijkomend voordeel is dat de welvaart vervolgens toeneemt en daardoor de bestedingen in de industriële en dienstensector toenemen. Op deze wijze zou de Sri Lankaanse economie opgestuwd kunnen worden. Door de sterk toegenomen productie kan het land nu bijna alle rijst produceren die de bevolking jaarlijks verbruikt. Er zijn echter ook nadelen aan de Groene Revolutie verbonden. Voor hogere oogsten zijn kwalitatief betere zaden nodig. Deze zaden kosten meer geld. Dit geld kan maar door een gering aantal boeren worden opgebracht. Veel boeren steken zich daardoor in de schulden. Voorts blijkt in de praktijk dat het gebruik van betere zaden alleen niet voldoende is voor een hogere oogst. Er moet ook aan andere eisen worden voldaan, zoals ziektebestrijding, betere bemesting en goede irrigatie. Als de inkomsten vervolgens ontoereikend blijken te zijn en men de schulden niet kan afbetalen, komen sommige boeren voor het trieste feit te staan dat zij door schulden hun land verliezen aan kooplui en geldschieters.