Het ideaal van één der richtingen was: de weg te volgen naar het 'hogere inzicht', naar de grond van alle dingen, het brahma. Een andere richting leerde dat het offer dat volgens de regels van het ritueel wordt gebracht met zekerheid tot het verlangde goed leidt en wel volgens de in het offer aanwezige magische kracht. Hierdoor genoot de priesterstand een grote macht; de brahmanen stonden eigenlijk in hoger aanzien dan de goden zelf. Ze verklaarden de heilige boeken, onderwezen de godsdienst en leidden de godsdienstige plechtigheden. Het hindoeïsme was een reactie op het brahmanisme; het voerde andere goden, kunstvormen en offerrituelen in, maar het behield de brahmanenstand en het gezag van de veda.