Ten tijde van de militaire dictatuur in de jaren tachtig waren pinaren en hosselen sleutelwoorden als het ging om de Surinaamse economie. Het eerste begrip betekent armoede lijden. Het tweede betekent overleven. Hosselen dekt een scala aan activiteiten waarmee veel Surinamers, vooral in het grijze en zwarte circuit, hun brood proberen te verdienen. Voor de srefidensi, de onafhankelijkheid van Nederland in 1975, kan het economisch leven in Suriname het beste als gemoedelijk worden omschreven. Ondanks het ontbreken van een eigen industrie bij gebrek aan een binnenlandse afzetmarkt (bijna alle goederen worden geïmporteerd), heerste er een sfeer van ‘no span’: maak je niet druk. Kasverschillen in het Surinaamse huishoudboekje werden altijd door Nederland aangevuld. Lanti (de overheid) en de kerkelijke instanties zorgden voor de noodzakelijke voorzieningen als onderwijs en gezondheidszorg.