Bijzonderheden: Grootste provincie van Cuba. Gecombineerde akkerbouw en veeteelt. Voor een strandvakantie zijn Santa Lucía en Cayo Sabinal (flamingo’s) bijzonder geschikt.

Waarom hebben veel mensen toch zo'n moeite met het uitspreken van de naam? De Cubanen noemen het gewoon (maar wel snel achter elkaar): Kaamaaoewee, en dat is de juiste uitspraak.

Veel van de eerste steden op Cuba zijn gesticht op of vanaf de zuidelijke kant van het eiland. Dat geldt niet voor Camagüey, waarvan de geschiedenis op de noordelijke stranden begint, daar waar tegenwoordig de plaats Nuevitas ligt. De provincie is niet alleen de grootste van Cuba, maar tevens het dunst bevolkt. Het landschap lijkt er behoorlijk op dat van de omliggende provincies, vlak, met hier en daar wat eenzame bobbels in de Sierra de Cubitas, noordelijk van de provinciehoofdstad.

Ze zijn zelden hoger dan 300 meter en lijken inderdaad op blokjes die in het landschap geplaatst zijn. Een tweetal attracties in deze heuvels mag niet onvermeld blijven. De druipsteengrot Cueva de los Generales en het bergmeer Cangilones del Río Máximo, waar gezwommen en gevist kan worden.

Camagüey verschilt in zoverre van de buurprovincies dat de veeteelt in deze provincie overheerst, waarschijnlijk vanwege het voortdurende gebrek aan water. Er graast zowel melk- als slachtvee op de uitgestrekte weidevlakten, waar vaqueros (Cubaanse cowboys) met vaardige hand de lasso zwaaien.

Onderweg wordt u regelmatig geconfronteerd met een cowboy die een rode vlag opsteekt ten teken dat er zich in de nabijheid vee op de weg kan bevinden. Natuurlijk groeien er voldoende hoeveelheden suikerriet om de suikerraffinaderijen aan het werk te houden. Op het platteland van de provincie valt voor de toerist weinig te beleven. Dat geldt zeker niet voor de gelijknamige hoofdstad en zéker niet voor de stranden, waarvan Playa Santa Lucía de belangrijkste is.