Bijzonderheden: Uitgestrekte suiker-, ananas- en citrusplantages. Cayo Coco, een voormalig eiland en Laguna de la Leche (melkmeer). Veel mogelijkheden voor sportvissers.

Rijdend door de provincie Ciego de Ávila, denkt men weleens dat men alleen op de wereld is. De provincie is zo vlak als een voetbalveld. Aan weerszijden van de weg rijst het suikerriet hoog op, bloeit de ananas of groeien citrusbomen. In de omgeving van veehouderijen graast het vee aan beide zijden van de weg, zo ver als het oog reikt. Liefhebbers van de horizon kunnen hun hart in Ciego de Ávila ophalen, fanatieke agrariërs trouwens ook. Toch krijgt de provincie vele toeristen te verwerken. Want, wilt u naar de voormalige eilanden voor de kust (Cayo’s) dan zult u de provincie moeten passeren, én het is een gebied waar sportvissers hun hart aan verpand hebben.

Het smalste gedeelte van Midden-Cuba bevindt zich in deze provincie. De Spanjaarden maakten daar strategisch gebruik van en legden rond 1870 een verdedigingslinie aan tussen Júcaro in het zuiden en Morón in het noorden. De linie was voorzien van dubbele hekken en uitkijkposten, maar dat vormde geen belemmering voor Máximo Gómez en zijn troepen die er in januari 1875, tijdens de eerste onafhankelijkheidsoorlog, met gemak doorbraken. Het idee was in Spaanse ogen echter niet verkeerd, men knapte de zaak weer op, legde er een loopgraaf aan, versterkte de fortificaties, plaatste een draadafrastering naast de hekken en stationeerde er een grote legermacht.

Het mocht allemaal niet baten. Tijdens de tweede onafhankelijkheidsoorlog in 1895 werd ‘het voetpad van Júcaro’, of, zoals de verdedigingslinie officieel heette, de Trocha de Júcaro a Morón, op maar liefst twee plaatsen doorbroken door opstandige troepen.