We beginnen bij Zimni dvorjets, het Winterpaleis, dat dateert uit het midden van de 18e eeuw en is gebouwd naar een ontwerp van de Italiaanse architect Bartolomeo Rastrelli. De buitenzijde is in Rococostijl, de binnenkant is verscheidene malen gewijzigd in een meer classicistische stijl, het laatst na een brand in 1837. Bij de bouw werden kosten noch moeite gespaard: er is marmer, malachiet, jaspis, jade, bergkristal en edelstenen in verwerkt. Tegenwoordig huisvest het Winterpaleis de Hermitage, een van de belangrijkste musea ter wereld. Het museum bezit meer dan 3 miljoen kunstwerken, waarvan slechts 5 % tentoongesteld kan worden in de toch enorme paleisvertrekken. De Hermitage bestaat namelijk naast het Winterpaleis uit nog drie andere daarmee verbonden paleizen, de Kleine, de Grote en de Nieuwe Hermitage. De eerste twee zijn ongeveer gelijktijdig gebouwd in het laatste kwart van de 18e eeuw, de Nieuwe Hermitage dateert uit het midden van de 19e eeuw. De museumnaam Hermitage is overigens ontleend aan het eerste bijgebouw van het paleis, dat speciaal voor Jekaterina II werd gebouwd. De rij paleisgebouwen wordt aan de overkant van het kanaal afgerond met het Hermitage-theater, het vroegere privétheater van de tsaren dat ook nu nog in gebruik is voor openbare voorstellingen van opera en ballet. De Hermitage kan rekenen op bijna 3 miljoen bezoekers per jaar. De entree voor individuen is via de hoofdingang aan Dvortsovaja Plosjtsjad, onder de grote poort door. Bij de kaartautomaten daar kun je met gepast geld een kaart uitprinten en zo de meestal lange rijen vermijden. Groepen komen binnen via de ingang aan de kant van de Neva.

Paleisplein

De meest aansprekende manier om het paleis en het plein ervoor te benaderen is onder de boog van de Generale Staf door. Daartoe moet u op Nevski prospekt het laatste straatje voor het eind van de boulevard, Bolsjaja Morskaja, inslaan. Rechts boven is de ‘revolutionaire klok’, dan komt met de bocht mee langzaam op een onovertroffen manier langzaam het paleis in het gezichtsveld, dat eerst nog verticaal wordt doorsneden door de zuil van Aleksandr I. De granieten losstaande 48 m hoge zuil is daar in 1834 geplaatst als herinnering aan de overwinning op Napoleon. Na het plein opgelopen te zijn ervaart u de grootsheid door langzaam rond te draaien en daarbij ook het classicistische gebouw van de Generale Staf in ogenschouw te nemen. De twee symmetrische vleugels naar ontwerp van de Italiaan Carlo Rossi komen samen in de boog waar bovenop een vierspan staat. Ook dit geheel is een monument voor de zege op de Franse legers.