Koffie is op Cuba ruimschoots voorhanden en van uitstekende kwaliteit. Thee geeft men over het algemeen alleen op verzoek. Als u erom vraagt brengt men u een kopje heet water en een theezakje.

Bier wordt in verschillende soorten op Cuba gebrouwen en is van goede kwaliteit. Hatuey, Cristal en Bucanero zijn de belangrijkste merken. Sommige lokale bieren kennen twee soorten: Clara met 3,5% alcohol en Fuerta (especial) tot 5,5%. Als u een lokaal bier wilt vraagt u naar het beoogde merk of om cervezas nacionales, in tegenstelling tot cervezas internacionales, wanneer u geïmporteerd bier wenst. Afhankelijk van het hotel en de plaats waar zich dat hotel bevindt heeft u de keuze uit Duits, soms Belgisch, maar veelal Nederlands bier.

Rum en cocktails die op rum zijn gebaseerd, vormen de belangrijkste sterke dranken op Cuba. Rum is er in tal van variëteiten, waarbij de witte als basis voor de cocktail dient. (Kijk ook bij: ‘Cuba en rum’.)

Wijnen en likeuren worden bijna allemaal ingevoerd. In de winkels of bij het hotel heeft men een ruime keuze. Dat geldt ook voor de andere dranksoorten. Behalve dat men de drank op de schappen heeft, hebben veel winkels koelkasten staan waaruit u, zonder prijsverhoging, uw drank gekoeld kunt betrekken.

Naamgeving aan cocktails

Cubanen hebben eigenaardige opvattingen omtrent cocktails. Ze ontwerpen ze zelf, ze mixen allerlei, ogenschijnlijk onmogelijke, drankjes door elkaar en dat resulteert dan maar al te vaak in een fantastisch nieuw brouwsel. Standaard uitgangspunt bij het ontwerp van een nieuwe creatie is dat deze kleurrijk moet zijn. U kunt een barkeeper geen groter plezier doen dan hem te vragen zijn fantasie de vrije loop te laten en u een op maat gesneden cocktail te bereiden. Hij zal u vragen of het zoet of bitter moet zijn, of er veel of juist weinig alcohol in moet, of u dorstig bent of zomaar op zoek bent naar een lekker drankje en aan het einde van het vragenuurtje gaat hij voor u aan de slag.

Terwijl hij zich uitleeft kunt u zich inmiddels afvragen waar het woord cocktail vandaan komt. Letterlijk uit het Engels vertaald betekent dit: staart van een haan. Zoals u weet is dat meestal een kleurrijk geheel en toen men er voor het eerst in slaagde om een drankje te fabriceren waarin vele kleuren apart zichtbaar gebleven waren moet iemand uitgeroepen hebben: ‘het lijkt wel een hanenstaart!’ Zo werd dus ooit de naam ‘cocktail’ aan een kleurrijk drankje verbonden.

Inmiddels heeft de barkeeper uw cocktail klaar. ‘Daiquiri personel’, kondigt hij aan: uw persoonlijke daiquiri. Hij heeft iets gemaakt waarvan de kleuren niet boven, maar schuin naast elkaar in het glas zichtbaar zijn. Als deze u smaakt (óók als hij niet smaakt), prijs dan de barkeeper hemelhoog. Tien tegen een dat hij u zal vragen de cocktail een naam te geven. U zegt: ‘kleurscheef’. Dat wordt niets, want er is geen Cubaan die dat woord behoorlijk uit z’n strot krijgt, dus u verzint tijdens het drinken van de cocktail iets Cubaanvriendelijkers. Terwijl u nog verzint, blijkt dat de hoeveelheid alcohol aanmerkelijk hoger is uitgevallen dan u in gedachten had, hetgeen u de opmerking ontlokt: ‘Caramba!’ Vanaf dat moment staat er een cocktail op de lijst die Caramba heet.

Zo kwam ook de daiquiri aan zijn naam. Twee reizigers uit Zuidwest-Cuba kwamen vermoeid en stoffig aan in El Floridita. De barkeeper zag de nood van de mannen en bood aan om, speciaal voor hen, iets verfrissends te ontwerpen. Toen de dorst van de mannen gelest was, een paar uur en eveneens een paar cocktails later, vroeg de barkeeper hoe het drankje moest gaan heten. De mannen waren niet meer tot helder denken in staat, terwijl hun tong ook al niet zo goed meer werkte. De barkeeper begreep opnieuw dat er een list verwacht werd en wist uit ervaring dat mensen in kennelijke staat, nog bekwaam genoeg zijn om een voor hen bekend woord te zeggen. Hij vroeg dus: ‘waar komen jullie vandaan?’ De mannen: ‘uit Daiquiri’. Waarmee het ontstaan van deze beroemde cocktail verklaard is.

En ’s werelds meest gedronken cocktail? Tijdens de tweede onafhankelijkheidsoorlog kwam een kapitein een café in Havana binnen en vroeg om rum en coca-cola (uitgevonden in 1886!). De barman mixte de drank zoals deze gevraagd werd en de kapitein bood enkele aan de bar gezeten vrijheidsstrijders eenzelfde drankje aan. Dit beviel de soldaten zo goed dat ze niets anders meer wilden en de drank kwam in de man. Op zeker moment begonnen ze hun vrijheidsleus te roepen: ‘Cu-ba li-bre, Cuba li-bre, Cu-ba lí-bre!!!’. Sindsdien heet de cuba libre cuba libre.