Goud is inmiddels van ondergeschikt belang voor de economie. Dat gold ook voor koper, maar de economische crisis noodzaakte de regering om de kopermijnen die in 2008 gesloten waren, in 2011 weer te openen. Ondanks het feit dat de mijnbouw in economisch opzicht voor Namibië van grote betekenis is, vindt slechts 3% van de bevolking er werk.

Bijna 50% van de bevolking vindt werk in de agrarische sector, die slechts voor 13% bijdraagt aan het nationale inkomen. Daardoor is Namibië voor 50% van het voedsel aangewezen op import. De belangrijkste handelspartner van Namibië is Zuid-Afrika. Deze economieën zijn zo van elkaar afhankelijk dat de Zuid-Afrikaanse rand en de de Namibische dollar vrijwel dezelfde koers hebben ten opzichte van de USD of de euro. In 2010 was Namibië, economisch gezien, voor 40% afhankelijk van Zuid-Afrika. Als gevolg van de wereldwijde economische crisis werd verwacht dat dit percentage in 2011 aanmerkelijk lager zal liggen, daarover zijn nog geen cijfers voorhanden.

Ook de visserij is van grote betekenis, met name voor Namibië zelf. Door landen als Spanje, de voormalige Sovjet-Unie, Cuba en Japan werden de internationale wateren van Namibië niet erkend en er vond op grote schaal overbevissing plaats in de toen nog visrijke wateren. Het directe gevolg daarvan was dat de visvangsten dramatisch terug liepen en veel vis, een van de belangrijkste voedingsbronnen aan de kust en in het noorden, moest worden ingevoerd.