Vandaag de dag is dat een stuk beter geregeld. In principe bestaat er geen verschil meer in de kansen en mogelijkheden voor het volgen van onderwijs. De regering ging geweldig investeren in zowel goed onderwijs als in de opleidingen van degenen die het onderwijs moesten geven. Ook de alfabetisering van volwassenen nam grote vormen aan en vandaag de dag kan ongeveer 85% van de volwassen bevolking lezen en schrijven, het hoogste percentage in zuidelijk Afrika. De regering geeft 6,4% van het nationaal inkomen uit aan onderwijs, waarmee Namibië wereldwijd gezien op de 23e plaats staat.

Er is lager, middelbaar en hoger onderwijs en er bestaat een leerplicht van 12 jaar, zowel voor jongens als voor meisjes. Het land kent diverse technische en agrarische hogescholen. De University of Namibia (UNAM) werd opgericht in 1993. Deze is gevestigd in Windhoek en kent een achttal faculteiten variërend van agrarische wetenschappen tot gezondheidszorg. De laatstgenoemde is gesplitst in een faculteit voor artsen en een faculteit voor verpleegkundigen. De hoog opgeleide verpleegkundigen worden vooral verwelkomd in klinieken overal in het land waar ze niet alleen verpleegkundige handelingen verrichten, maar ook veel aan voorlichting doen. De universiteit, waaraan 13.000 studenten staan ingeschreven, kent ook een eigen vooropleiding. De resultaten die de studenten daar behalen, zijn bepalend voor hun toelating tot een universitaire opleiding. Is het behaalde resultaat onvoldoende dan staat nog steeds een studiemogelijkheid open aan een van de hogescholen.

Niet alleen de overheid investeert fors in het onderwijs. Er zijn tientallen hulporganisaties die hun kennis en kunde willen uitdragen in Namibië. Daardoor werd ook de weg geëffend voor specialistische opleidingen.

Helaas is het aantal scholen, met name op het platteland, nog steeds te gering, waardoor kinderen en volwassenen slechts zeer laag opgeleid kunnen worden. Er is zelfs sprake van een hernieuwde toename van het analfabetisme. Maar ook in de steden is de toestand niet rooskleurig. Doordat veel mensen hun economische toekomst kiezen in en rond de steden waar allerlei basisvoorzieningen nu eenmaal beter zijn, is het vrijwel onmogelijk om aan de vraag van goed onderwijs te kunnen voldoen. Scholen kunnen niet uitbreiden en om toch zoveel mogelijk kinderen onderwijs te bieden zitten scholen overvol en wordt vaak in ochtend- en avondshifts les gegeven.

Omdat het aantal onderwijzers niet evenredig toeneemt gaat de kwaliteit van het onderwijs met sprongen achteruit. Basisscholen, ooit opgezet om enkele honderden kinderen onderwijs te bieden, worden op sommige plaatsen bevolkt door meer dan 1.000 kinderen. Opvallend (?) is dat die achterstanden zich vooral voordoen in gebieden waar veel zwarte mensen wonen.