De vier bekendste uitvoeringen zijn: de pizza Margherita (met tomaat, mozzarella en basilicum), de pizza Quattro Stagioni (met kaas, tomaten, champignons, tonijn, ham en artisjokken), de pizza Marinara (met olijfolie, tomaat, oregano, knoflook en pepers) en de pizza Calzone (met kaas en salami). De pizza Margherita is bij de Napolitanen favoriet. Zij is vernoemd naar koningin Margherita, de echtgenote van de populaire koning Umberto I. In 1889 werd de bekende pizzabakker Raffaele Esposito door het koninklijk paar, dat in paleis Capodimonte in Napels verbleef, gevraagd om pizza’s klaar te maken. De koningin waardeerde de speciale pizza, ook vanwege de nationale kleuren rood, wit en groen van het beleg; deze draagt sindsdien de naam Margherita.

Even geliefd is de spaghetti, ook een in Napels ontwikkelde pasta. Bekende toepassingen zijn: spaghetti a vongole (met mosselen) en spaghetti con aglio e olio (met knoflook, olijfolie en peterselie). Behalve de spaghetti zijn er honderden andere pasta’s met elk een eigen smaak en uiterlijk. De Napolitaanse keuken kent een grote variatie aan antipasti (voorgerechten): groenten, brood, kaas, gecombineerd met kruiden. Zo is de panzanella alla napoletana een salade van broodkruim, ui, tomaat, ansjovis en basilicum; de gatto bestaat uit mozzarella, aardappel, ei en ham. De echte mozzarella is gemaakt van buffelmelk en is wit, rond en zacht, met een aparte fijne smaak. Mozzarella in carozza is een plak mozzarella geroosterd tussen twee sneden brood. Van de vleesgerechten is vooral de gehaktbal, gevuld met ei, kaas, rozijnen en pijnpitten bekend. Feestelijk is de braciola alla napoletana, een grote rol rund- of varkensvlees, gevuld met provolonekaas, ham, rozijnen en eieren en gekookt in tomatensaus. Verder lamsvlees, b.v. agnello alla pizzaiola en konijn, coniglio all’Ischitana, met wijn en tomatenpuree.

In dit kustgebied zijn er natuurlijk vele visspecialiteiten. Inktvis, geserveerd met tomaat, olijfolie, peper en knoflook, polpo alla luciana, afkomstig uit de havenwijk Santa Lucia. Beroemd is ook de Napolitaanse vissoep en de anguilla in umido, paling, gekookt in tomatensaus en op toast geserveerd. Als besluit van de maaltijd neemt men bijvoorbeeld de sfogliatella, kaas, geconfijte vruchten en kaneel in een omhulsel van bladerdeeg.

De Campanische keuken gaat deels terug tot de oudheid en de Middeleeuwen. De Grieken introduceerden de olijfboom en de wijnstok, de Arabieren rozijnen, pijnpitten, honing, amandelen, citrusfruit en de bereiding van ijs. Verder is er door vreemde overheersers een sterke invloed geweest van de Franse en de Spaanse keuken. Vis, schelpdieren en kreeft behoren tot de locale keuken. Populaire gerechten zijn fritto misto (verschillende soorten gebakken vis), spaghetti con cozze o vongole (met mosselen), gnocchetti al salmone en risotto ai frutti di mare. Ten slotte worden sardines, ansjovis en zwaardvis (pesce al spada) in gerechten gebruikt. Zowel antipasti als contorni (bijgerechten) bevatten veel groenten, geteeld op de vruchtbare vulkanische hellingen. De Spanjaarden introduceerden het koken in een pot (tiella). Bij de antipasti behoren de ravioli, melanzane (aubergines) en peperoni (paprika’s). Geitenkaas en tuinbonen met ui is een gerecht uit Amalfi.

Van de wijnen is de witte Lacryma Cristi van de hellingen van de Vesuvius het bekendst. Aan de Costiera Amalfitana en op Capri maakt men limoncello, een citroenlikeur.