Van het Nieuwgrieks bestaan in feite twee varianten, het katharevousa en het dimotiki. De eerste variant is thans een uitstervende, deftige, min of meer kunstmatige taal, die in stand werd gehouden door de Griekse kerk en in officiële staatsstukken werd gebruikt, de tweede is de volkstaal die nu als officiële taal wordt gebruikt en onderwezen.

De bezoeker uit het buitenland kan zich in Griekenland uitstekend met het Engels redden, speciaal in de communicatie met jongeren. Soms is ook Duits mogelijk, al blijven er Grieken die deze taal weigeren te accepteren. Op menukaarten en in musea vindt u de nodige informatie in het Engels. Ook verkeersborden zijn in die taal gesteld, soms staan ze echter enkele honderden meters na het bord in het Grieks.

In weinig bezochte streken, alleen bereikbaar via zeer matige kronkelwegen, is Grieks de enige taal om in contact te treden met de inwoners. Voor de plaatsnaamborden naar piepkleine dorpjes en gehuchten worden alleen Griekse letters gebruikt. Leer dus het Griekse alfabet, dan worden veel opschriften en reclameborden u veel duidelijker. Vraag in een achterafdorp in het café of er iemand is die Engels of Duits spreekt. Vast en zeker is er wel een zeeman, een ‘gastarbeider’ of een emigrant die naar zijn geboortedorp is teruggekeerd, die alle omstanders graag wil laten horen, hoe goed zijn talenknobbel is. En… een enkele Griekse zin, uitgesproken door een toerist, wordt met enthousiasme begroet!

De officiële staatskerk is de Grieks-orthodoxe kerk, die zich in 1054, tezamen met andere oosterse kerken heeft afgesplitst van de kerk van Rome. Tot deze oosterse kerken van de Byzantijnse ritus behoort ook de Russisch-orthodoxe kerk.

De Griekse kerk wordt geleid door een synode met aan het hoofd de aartsbisschop van Athene. De parochies worden geleid door de popes, herkenbaar aan hun zwarte kledij en idem hoofddeksel zonder rand, alsmede aan de in een knoop in de nek gewonden haardos.

De papas mag getrouwd zijn (met de papadia). Hij beschikt niet over veel status, heeft ook geen uitgebreide theologische studie achter de rug en leeft onder meer van de opbrengst van zijn stukje land, van liefdegaven, maar is wel de belangrijke vertegenwoordiger van de kerk, die in het Griekse leven nog een grote rol speelt, ook in politieke zin. Een huwelijk echter kan tegenwoordig ook buiten de kerk om worden gesloten. Verreweg de meeste Grieken houden echter aan de traditie van een kerkelijk huwelijk vast.

Het kerkelijk leven is van belang: door de doop bij de geboorte door onderdompeling, waarbij de naam van de baby bekend wordt gemaakt, door de huwelijksvoltrekking met een speciale ceremonie en bij de dood om troost te bieden. Daarnaast zijn er de feestdagen (dodeka Ortion), twaalf in getal, waarvan de afbeeldingen boven de iconostase te zien zijn. Dan zijn er nog de lokale heiligenfeesten (panigiri), die slechts door één dorp of stad worden gevierd met kerkgang en feest.