De rivier Chobe vormt de natuurlijke grens tussen Botswana en Namibië en als u op een aparte manier van het wild wilt genieten dan is een boottocht op deze rivier (gedurende de maanden mei tot oktober, het droge seizoen) een aanrader. Natuurlijk ziet u, behalve olifanten, nijlpaarden en krokodillen. Op de oevers kunt u talloze dieren treffen die, tegen zonsondergang, er hun dorst komen lessen. Vaak wordt Chobe onderverdeeld in vier afzonderlijke gebieden.

Het Chobe Riverfront, ook wel de Serondela Area genoemd in het uiterste noordoosten, is een waterrijk gebied waar tal van vogels, waaronder de ibis, enkele ooievaarsoorten en diverse soorten bijeneters gespot kunnen worden. U kunt er badende olifanten aantreffen, maar ook giraffes komen hier in niet onbelangrijke hoeveelheden voor. Het is ook het enige gebied in Botswana waar de poekoe, een zeldzame antilopesoort, gezien kan worden. Een andere antilopesoort die u gemakkelijker zult kunnen ontdekken, is de sabelantilope.

Verder zijn er vele buffels in dit gebied, dat tot het meest bezochte deel van Chobe behoort. Dat komt omdat men vanuit deze streek gemakkelijk een excursie kan maken naar de Victoria watervallen op de grens van Zimbabwe en Zambia met de plaats Kasane als uitvalsbasis.

Aansluitend aan het Chobe Riverfront bevindt zich naar het westen toe de Savuti Marsh Area. Het is een groot moerasachtig gebied dat soms jarenlang droog valt. Zo kwam er voor het eerst weer voldoende water in het gebied in 2010, nadat het in 1982 voor het laatst geheel onder water had gestaan. Door de betrekkelijke droogte (het gebied kent nog wel een natte en een droge periode) zijn honderden bomen afgestorven en dat resulteert in een spookachtig schouwspel.

Wat resteerde waren savannen en grasland, een ideaal gebied voor talloze diersoorten. Gedurende het droge seizoen zijn er impala's, koedoes en andere antilopesoorten te bewonderen, maar ook zebra's, wrattenzwijnen en natuurlijk vooral olifanten. Waar zoveel prooidieren zijn, komen de roofdieren vanzelf en u kunt er leeuwen en jachtluipaarden verwachten.

Gedurende het regenseizoen concentreren talloze vogelsoorten zich op dit gebied en het is dan ook een lustoord voor vogelliefhebbers, er zijn inmiddels ruim 450 verschillende soorten vogels gespot (verspreid over geheel Chobe).

Ook het Linyanti Marsh is een moerasgebied. U vindt het in het noordwesten van de Savuti Marsh Area. Het gebied is als landschap minder spectaculair dan Savuto. Het wordt regelmatig gevoed door de Linyanti rivier en, vanuit Namibië, door de Kwando rivier. U vindt hier geweldige concentraties wilde dieren, niet alleen olifanten maar ook leeuwen, luipaarden en Afrikaanse wilde honden. Natuurlijk zijn er tientallen soorten prooidieren waaronder roan- en sabelantilopen. In de rivier komen veel nijlpaarden voor, krokodillen zijn wat zeldzamer. Ook het vogelleven is in dit gebied bijzonder uitbundig, zowel in het droge, als in het natte seizoen.

Tussen Linyanti en Savuti bevindt zich een iets hoger gelegen gebied wat heeft geresulteerd in een geweldige grasvlakte. Het wordt Hinterland genoemd. Vanwege de aan wild zo rijke aangrenzende gebieden wordt dit gedeelte van Chobe maar weinig bezocht, maar als u een enorme concentratie elandantilopen wilt zien dan moet u dit vergeten stukje Chobe beslist bezoeken.

Ondanks het vele water dat in Chobe voorhanden is, zijn er gebieden waar vele dode bomen en struiken voorkomen. Dat heeft alles te maken met de inspanningen die zich men getroostte om de malariamuggen en de tseetseevliegen uit het gebied te verdrijven of, liever nog, ze uit te roeien. Dat is slechts ten dele gelukt. De insecticide die men gebruikte om het beoogde doel te bereiken vond echter ook zijn weerslag op de flora. Tal van bomen en planten waren er niet tegen bestand en het zal jaren duren voordat de getroffen gebieden weer groen zijn als voorheen.

De olifanten van Chobe

Wie Chobe zegt, zegt olifanten, in het gebied leeft de grootste populatie olifanten ter wereld van naar schatting 60.000 tot 70.000 exemplaren. Het zijn zogenaamde Kalahari olifanten, een ondersoort van de Afrikaanse olifant met dit verschil dat het de grootste olifantensoort ter wereld is. Er is weinig jacht op hen gemaakt, het ivoor is, als gevolg van de invloeden van veel kalk in hun voedsel, van mindere kwaliteit en hun slagtanden zijn betrekkelijk klein. Niet iedereen is gelukkig met deze geweldige concentratie, grote kudden olifanten trekken van de ene plaats naar de andere, een spoor van vernield landschap achterlatend.

Hoewel, door het landschap 'plat te walsen', houdt de olifant de savannen in stand. In het droge seizoen leven de olifanten in de omgeving van de Chobe- en Linyanti rivier. In het natte seizoen verplaatsen ze zich over een afstand van ongeveer 200 kilometer naar het zuidwesten van Chobe, duizenden olifanten trekken, afhankelijk van de overlevingsmogelijkheden, de grens over naar Zimbabwe.

Natuurlijk heeft de olifant zijn nut. Hij is zelfs een onmisbare schakel in de voedselketen van vele dieren. Een olifant heeft per etmaal ongeveer 250 kilogram voedsel nodig, in diezelfde periode 'dropt' hij meer dan 100 kilogram. Als een olifant graast, is hij niet echt kieskeurig en brengt hij voedsel voor andere dieren op een voor hen bereikbare plaats. Omdat zijn spijsvertering niet optimaal is, zitten er in zijn uitwerpselen nog veel voedingsstoffen voor andere dieren, niet alleen voor vogels en insecten, maar ook voor ander klein wild.

Wist u trouwens dat olifanten uitstekend kunnen graven? In tijden van droogte graven ze net zo lang in rivierbeddingen of drooggevallen poelen tot er water tevoorschijn komt. Oók fijn voor andere dieren.