Cuba en rum: een succesformule
De rum is niet altijd populair geweest op Cuba. Sterker nog, de omliggende Engelse koloniën ontdekten de rum als drank veel eerder dan de Cubanen. Dat had alles te maken met de Spanjaarden. Die dronken wijn en niets anders. Er werd wel een pittig drankje gebrouwen uit suikerresidu’s, maar dat was voor de arme bevolking en de slaven.
Met eigengemaakte destilleerinstallaties maakten ze bijna zuivere alcohol. Verdund was dat wel te drinken, maar de naam die ze er aan gaven geeft toch te denken: ‘agua ardiente’, brandend water. Dit drankje maakte zijn eigen ontwikkeling door en is vandaag de dag nog overal als aguardiente te koop.
Na het aanmaakproces is rum doorzichtig als water. Door het te laten rijpen in eiken vaten wordt de rum donkerder. Het looizuur van de vaten kleurt de rum, hoe donkerder de rum, des te ouder is ze. Witte rum wordt gebruikt als mixdrank, geelachtige en bruine rum (drie tot vijf jaar oud) wordt puur gedronken. Door toevoeging van aromatische stoffen wordt de rum zachter van smaak gemaakt.
De ontwikkeling van de Cubaanse rum en de verbetering van de kwaliteit ervan is vooral te danken aan Don Facundo Bacardí, een Spaanse wijnhandelaar uit Santiago de Cuba. Door te experimenteren, naar aanleiding van een wedstrijd die door de regering was uitgeschreven, slaagde hij erin de beste Cubaanse rum te maken die men ooit gedronken had.
De basis voor het Bacardí imperium werd gelegd met de oprichting van een rumfabriekje op 4 januari 1862. De Spaanse overheid zag met lede ogen aan dat Facundo’s zoon, Emilio Bacardí Moreau, de zaak overnam. Van hem was bekend dat hij een voorvechter was van een onafhankelijk Cuba. Nadat Amerika de Spanjaarden van Cuba verjaagd had, werd de Cubaanse rum de drank waar hele Amerikaanse legers op draaiden. Bacardí werd schatrijk en stond bekend als een filantroop. Vele gebouwen in Santiago de Cuba herinneren aan de Bacardí’s.
De familie zélf heeft het land in 1960 verlaten, gevlucht voor het nationaliseringsbeleid van de regering Castro. Tegenwoordig is het concern op Bermuda gevestigd, maar het heeft fabrieken in tal van landen. Castro gaf opdracht om de Bacardí fabrieken door te laten draaien. De rum van dit merk bleek in het buitenland aanvankelijk onverkoopbaar na een veto op Castro’s handelwijze door het Internationale Gerechtshof.
Cubaanse rum van exportkwaliteit heet Havana Club. De Caribbean Club is zoeter en wordt veel door de Cubanen zelf gedronken. Als u het verschil wilt uitproberen, kunt u een bezoek brengen aan een Casa del Ron. Net als bij de cognacs zijn er ook bijzondere rumsoorten. Rum van hoge leeftijd is nogal prijzig. De bekende Ron Matusalen kost al gauw zo’n CUC 75 per fles (ongeveer 55 euro).
De karakteristieke Melody Studios hebben een perfecte ligging, zowel dicht bij het strand als het centrum. Je zult hier dus genoeg uurtjes...
Hotel
Met een beetje fantasie ligt Cuba als een sigaar tussen de vingers van de schiereilanden Florida en Yucatan in de mond van...