Pas in 1841, onder Brits bestuur, keren de nazaten van de vroegere bewoners naar ‘hun’ dorpen terug, of wat daar na al eeuwen van over is en beginnen aan de herbouw. Ook Mellieħa wordt herbouwd.

De belangrijkste bezienswaardigheid is de neobarokke bedevaartskerk St. Marija. Die staat aan een langwerpig plein en torent hoog boven de omringende bebouwing uit. De parochianen bouwde de kerk eigenhandig en de feestelijke inzegening vond plaats in 1897. De kerk is over een door pelgrims nog altijd druk bezochte grotkapel gebouwd. Aan houten en gipsen decoraties geen gebrek, maar sfeer heeft de kerk niet.

Rechts van het schip bevindt zich achter glas een levensgroot mariabeeld dat jaarlijks op de 10de mei in processie wordt omgedragen. De grotkapel die ook kan worden bezocht, ontleent zijn religieuze waarde aan een fresco van Maria die wordt toegeschreven aan de heilige Lucas, maar waarschijnlijk 13e- of 14e-eeuws is.

Sinds de stroom badgasten naar het lange en brede strand van Mellieħa Bay op gang is gekomen, is het dorpse karakter van Mellieħa er wel af. Voor de meeste toeristen die op de kop van het hoofdeiland Malta verblijven, is dit de eerste wat grotere plaats waar inkopen kunnen worden gedaan. In de zomermaanden is het in Mellieħa gezellig druk. Als de badgasten weer vertrokken zijn, daalt er een serene rust over het stadje.

Het strand van Mellieħa Bay is in de zomermaanden weliswaar goed bezet, maar de drukte concentreert zich rond de strandtenten waar van strandstoelen tot surfplanken kunnen worden gehuurd. Het strand is met name geschikt voor gezinnen met kleine kinderen – het loopt heel geleidelijk af en er staat geen stroming. Een storende factor is de drukke weg die langs het strand loopt. Deze gaat naar de veerhaven met de boot naar Gozo.