Duizenden jaren gaf verkoop van wierookhars de economie van Dhofar stabiliteit. Deze substantie was waardevoller dan goud en mirrehars; de betekenis van de ontstane welvaart is vergelijkbaar met die van ’s lands olieverkoop sinds 1967. Sinds de oudheid staat het zuiden van Dhofar bekend om zijn aangename regentijd en levendige specerijenhandel. De Grieken en Romeinen noemden het daarom ‘Arabia Felix’ – ‘Gelukkig Arabië’.

Dhofar is zo groot als Oostenrijk en telt 250.000 inwoners. Zij wonen vrijwel allemaal in het zuidelijke kustgebied en in de ‘Jabal’ (verzamelwoord van Jabal Al Qara, Jabal Al Qamar en Jabal Samhan). Van oudsher worden in Dhofar Shahri en Mahri gesproken –Zuid-Semitische talen. Arabisch wordt echter even gemakkelijk gesproken, met name in de educatieve en zakelijke sectoren.

Dhofar toont een ander gezicht van het sultanaat: dadelpalmen maken plaats voor kokospalmen en traditionele dorpen zijn vervangen door moderne lintbebouwingen. Dhofar biedt echter ook opgegraven ruïnesteden, wadi’s met ‘Afrikaanse’ landschappen, stille lagunes en idyllische zandstranden.

Rub Al Khali beslaat een kwart van Dhofar; deze zandwoestijn is opgenomen in ‘Centraal-Oman’.