Het heuvelachtige land was vroeger zwaar bebost, maar de loof- en naaldbomen hebben het veld moeten ruimen voor vele, meestal kleine akkertjes waarop maïs en tarwe verbouwd worden. Omdat de akkers vaak op steile hellingen aangelegd werden, kreeg erosie de kans en dit is dan ook goed zichtbaar in het landschap. Echte wilde dieren zijn er in dit gebied niet meer, aangezien het is omgevormd tot een cultuurlandschap. Kleine dorpjes met witgepleisterde adobe (lemen) huisjes en rode pannendaken verlevendigen het landschap evenals de inwoners die allemaal in prachtig gekleurde kleding lopen, waarbij elke gemeenschap haar eigen klederdracht kent.

Dit is het gebied met ‘het klimaat van de eeuwige lente’ waar Guatemala bekend om is. Het landschap is in de regentijd van mei tot oktober dan ook prachtig groen, terwijl het in het najaar goudbruin kleurt omdat de neerslag dan afneemt. Hoog in de bergen heerst een kouder klimaat en daar worden voornamelijk schapen gehouden. Hier ontspringen vele rivieren die uitmonden in de Grote Oceaan, de Caribische Zee of de Golf van Mexico.

Het hoogland heeft in de Guatemalaanse geschiedenis een zeer belangrijke rol gespeeld. In de postklassieke tijd hebben zich hier grote volksverhuizingen afgespeeld en stonden de precolumbiaanse Indiaanse volkeren elkaar naar het leven, waar de Spaanse veroveraars dankbaar gebruik van maakten.

In de koloniale tijd was Antigua ruim twee eeuwen lang de hoofdstad van een grote kolonie en een van de grootste steden op het westelijk halfrond. De Indiaanse bevolking werd onderworpen en uitgebuit, maar kwam zo nu en dan in opstand tegen de Spaanse overheersing. In de 19e eeuw was het hoogland het strijdtoneel van revolutionaire liberalen die tegen de conservatieve machthebbers in Guatemala ten strijde trokken.

Het hoogland kent veel vulkanische activiteit in de vorm van trillingen en aardbevingen. Een aantal slapende vulkanen wordt zo nu en dan weer actief en spuwt lava uit hun kraters. Ook zijn er vele warme bronnen. Ondanks deze natuurlijke onrust wordt het hoogland gekenmerkt door eeuwenoude tradities en gewoonten die in ere worden gehouden door de Indiaanse inwoners van dit gebied. Het is indrukwekkend om te zien hoe deze mensen vasthouden aan hun rituelen, omgangsvormen en traditionele klederdracht ondanks alle moderniseringen.

Het hoogland wordt doorsneden door de Carretera Interamericana, de CA-1, die van Guatemala Ciudad naar de Mexicaanse grens loopt. Tot de kruising met de weg naar Antigua heeft deze weg vier rijbanen, daarna wordt hij tweebaans. Deze goed berijdbare weg klimt, daalt en kronkelt door het fascinerende landschap en je hebt op vele plaatsen een schitterend uitzicht. De eerste 30 kilometer van de Carretera Interamericana gaat omhoog zodat je een mooi uitzicht hebt op Guatemala Ciudad. Daarna daalt de weg naar San Lucas Sacatepéquez, waar een zijweg via een cañon in zuidelijke richting naar Antigua loopt. De Carretera loopt verder in noordwestelijke richting naar het meer van Atitlán. Het is beslist af te raden om ‘s avonds en ‘s nachts te rijden vanwege de plotseling opkomende mist en de afnemende veiligheid.

Vanuit Guatemala Ciudad is de Carretera Interamericana gemakkelijk te bereiken via de Avenida Bolívar. Bij het klaverblad sla je rechtsaf en kom je op de Calzada Roosevelt die bij de volgende kruising overgaat in de Carretera Interamericana.

Een andere mogelijkheid is om vanuit het centrum (zone 1) via de 8 Calle in westelijke richting de Anillo Periférico te bereiken. Deze Anillo is een snelweg die rond het westelijk deel van de hoofdstad ligt. Deze volg je tot het tweede kruispunt waar je rechtsaf slaat, want hier begint de Carretera Interamericana.