Capua is een antieke stad, in Romeinse tijden de hoofdstad van Campanië en de rijkste stad van Zuid-Italië.. De eerbiedwaardige resten daarvan zijn verdeeld tussen twee steden op enkele kilometers van elkaar.

Het huidige Capua is gelegen in een bocht van de Volturno aan de Via Appia en is nog gedeeltelijk omgeven door 15e-eeuwse bastions. De stad ligt op de plek van het antieke Casilinum, vesting en rivierhaven van het antieke Capua. In de 9e eeuw werd zij bevolkt, tijdens de Longobarden, door bewoners van het oude Capua (Capua Vetere).

De dom is in de 9e eeuw gesticht en verbouwd in de 12e eeuw. Na verwoesting in WO II is hij in de oorspronkelijke staat hersteld. Voor de dom ligt een atrium met antieke Korinthische zuilen uit de 3e eeuw. Het interieur bevat Romeinse en middeleeuwse sarcofagen en een 13e-eeuwse paaskandelaber. Voor de dom ligt de brug over de Volturno, de Ponte Romano, met aan de overzijde twee 13e-eeuwse torens, gebouwd tijdens het bewind van keizer Friedrich II.

Het Palazzo dei Principi Normanni aan de andere kant van de stad is gebouwd in de tweede helft van de 11e eeuw met antieke stenen uit het Romeinse amfitheater; een van de vier hoektorens is bewaard.

Het echte Romeinse Capua is te vinden onder het moderne Santa Maria di Capua Vetere. Het antieke Capua koos tijdens de Tweede Punische Oorlog (218-201 v.C.) de kant van de Carthagers en liet het leger van Hannibal binnen om te overwinteren. Nadat de Romeinen na een lang beleg in 211 v.C. de stad hadden heroverd was de wraak verschrikkelijk. Veel notabelen werden onthoofd en de meeste mannen als slaven verkocht. Livius verhaalt hoe de rijke burgers vlak voor de capitulatie feestmalen aanrichtten en daarna, in dronken toestand, met gifbekers een einde aan hun leven maakten.

Pikant is dat de gladiatoren van Capua in 73 in opstand kwamen. Onder leiding van de Thrakische slaaf Spartacus vochten zij drie jaar lang een verbitterde strijd om hun vrijheid. Uiteindelijk werden zij verslagen en meedogenloos gestraft met duizenden kruisigingen langs de Via Appia.

Ondanks alles bleef de stad een voorname plaats in het Romeinse rijk innemen.

Het Anfiteatro Campano dateert uit de eerste eeuw, de keizertijd. Na het Colosseum van Rome is dit het grootste uit de Romeinse tijd: 169x139 m. De drie rijen van 80 bogen reiken tot 46 m hoogte.

Tegenover het amfitheater vindt u het Mitreo. Dit is een van de best bewaarde overblijfselen van de eredienst voor de Perzische god Mithras. Het gebouw dateert uit de 2e of 3e eeuw en bestaat uit een rechthoekige ondergrondse aula met banken. Aan de achterwand is een prachtig fresco van Mithras, die een stier doodt; aan weerszijden zijn voorstellingen van de inwijding in de mysteriën.

De dom dateert uit de 5e eeuw, maar werd dikwijls verbouwd. Ook hier zijn vanzelfsprekend Romeinse resten te zien: in de oudste bouw zijn zuilen uit Romeinse gebouwen gebruikt.

De Boog van Hadrianus werd gebouwd aan de Via Appia; er is nog maar een van de drie bogen en de fundering over.