De route naar het zuiden van de Argolides wordt niet vaak gereden, hoewel er aan de zuidkust enkele aardige badplaatsen liggen. De rit erheen voert door een echt Grieks landschap: bergen, laagland, blauwe kusten en veel zon.

De kronkelweg voert van Ligourio naar Didima, waar aan de kust de badplaatsen Salandi, Kalada en Doroufi liggen met een enkel (lelijk) hotel en een lang kiezelstrand. Het oude vak van botenbouwer wordt hier nog uitgeoefend. Kranidi heeft geen bijzonderheden te bieden.

In het zuiden ligt dan de luxebadplaats Portoheli, dat niet zou misstaan aan de Franse Rivièra: dure jachten, luxehotels, een boulevard om gezien te worden en schitterende landhuizen. Voor de kust op de weg naar Kosta liggen onder water resten van een veel oudere stad, met tempel en huizen. In de omgeving ligt de Franchti-grot, waar 8000 voor Chr. al mensen hebben gewoond, die zich met vis in leven hebben gehouden. Aan de volgende baai ligt Ermioni tegenover de eilanden Dokos en Hydra, een badplaats met restanten van een oude stad (fundamenten van een tempel en een toren).

Naar het oosten komt dan de grote eenzaamheid met een zevental dorpjes, waar nauwelijks enig toerisme is.

Ten slotte gaat de weg naar het noorden, overwint een aantal uitlopers van heuvels en slingert fraai richting Galatas met het eilandje Poros.Dat laatste is met zijn stralend witte huizen nu een populaire vakantieplaats, die vooral in het hoogseizoen vol is. Het eiland heeft een beroemde Poseidontempel, waar de Griekse redenaar Demosthenes eens zelfmoord heeft gepleegd. Tegenwoordig maakt de tempel weinig indruk meer.

Op Poros ligt voorts het charmante klooster Zoödochos Pigi. Het is geheel wit met een vergulde iconostase in de kerk en met mooie iconen. Buiten vindt u de graven van vrijheidsstrijders (1821), o.a. van Yakoumakis Tombasis, de eerste admiraal van de Griekse vloot. Bij Neorion herinnert het opschrift ‘Astinx’ aan de Engelsman Hastings, die als scheepskapitein met de Grieken meevocht. Hij sneuvelde in 1828.

Poros is nog steeds een maritiem centrum: er is een marine-opleidingsschool en het oorlogsschip Averoff is te bezoeken, dat in 1912 de Turken bestreed tijdens de Grieks-Turkse oorlog.

Het op het vasteland liggende Galatas is omringd door duizenden citroenbomen en citroensap wordt hier in elk café geschonken. De lucht is ermee bezwangerd.

Aan een zijweg ligt in het binnenland Trizina (Troizen), de geboorteplaats van de mythologische Theseus.

Bovenstaande geschiedenis moet zich ongeveer 2000 voor Chr. hebben afgespeeld.

De historie van de stad krijgt pas vaste contouren omstreeks 500 voor Chr. ten tijde van de Perzische oorlogen. Atheense vrouwen en kinderen vonden er onderdak om uit handen van de Perzen te blijven. Later (224 voor Chr.) kwam de stad in Spartaanse handen. Omstreeks 1360 was de despoot van Mistras er de baas.

De opgravingen worden door een bord aangegeven. Men passeert bij een oude brug de z.g. Steen van Theseus; verderop verheft zich een door de Frankische ridders gerestaureerde toren en op enige afstand verderop is de Duivelsbrug te zien, een natuurlijke overbrugging van een kloof.

De weg rechts na de Steen van Theseus voert naar de resten van de Hippolytos-tempel, genoemd naar een onechte zoon van The-seus. Hier stond ook het Aesculapion, een soort ziekenhuisje uit de 3e eeuw voor Chr.

Trizin herbergt voorts een aantal minder boeiende ruïnes van christelijke kerken.

De weg langs de oostkust van de Argolida voert langs het schiereiland Methana, dat bekend is door zijn zwavelhoudende warmwaterbronnen, die genezing voor vele kwalen zouden brengen. Men kan er een tochtje over de ringweg maken, die door typisch Griekse dorpen voert. In het noordwesten ligt de uitgebluste vulkaan.

Verder naar het noorden bereikt men via een aardige kustweg, waaraan enkele campings liggen, Palaia Epidauros, de antieke haven van het veel beroemdere Epidauros. Onder water ligt een deel van de oude stad. Voorts zijn er resten van een theater. Vele cruiseschepen liggen hier op de rede.