Met het gezicht naar de tempel gekeerd ziet u links de zittende Boeddha in meditatie en achter hem een soort stralenkrans van beeldhouwwerk. Dan volgt, rechts, een eenvoudige zuilengalerij die toegang geeft tot het beeldenhuis in de rots, met beelden van Boeddha en enkele hindoegoden. Voor de zuilengalerij heeft men een bo-boom geplant. Vervolgens komt u bij een 7 m hoog beeld van een staande figuur die zijn armen voor de borst heeft gekruist. Het kan Boeddha zijn in de dagen na zijn verlichting, maar ook zijn lievelingsleerling Ananda, die treurt om de dood van zijn meester. De gezichtsuitdrukking van dit beeld is van een ongekende schoonheid. Ernaast bevindt zich het 14 m lange beeld van de liggende Boeddha, het hoofd op een kussen dat versierd is met een leeuwenkop. Fijn zijn de plooien van het kleed, het gelaat straalt een serene rust uit en de voetzolen dragen afbeeldingen van lotusbloemen. De linkervoet rust op de rechter en is iets teruggetrokken. Hieruit kan men opmaken dat het beeld de heengegane, de gestorven Boeddha moet voorstellen, na zijn intrede in het nirwana, want bij een stervende of rustende Boeddha bevinden zich de voeten in één rechte lijn.