De beroemde componist Bedrich Smetana voelde zich sterk tot Vyšehrad aangetrokken. Zijn symfonie Ma Vlast (mijn vaderland) begint met een compositie over Vyšehrad en zijn opera Libuše speelt zich op deze burcht af.

Een van de toegangspoorten tot het stadsdeel Vyšehrad is de Taborpoort uit 1656. Ook de daarachter gelegen Leopoldpoort (1670) behoort tot de verdedigingswerken, die in de zeventiende eeuw van Vyšehrad een onneembare vesting moesten maken. Iets voorbij de poort staat het oudste bouwwerk op Vyšehrad, de Sint-Martinusrotonde. Deze Romaanse kapel werd rond de elfde eeuw gebouwd. In de rotonde werd geruime tijd kruit opgeslagen. In de muur hebben de Pruisen een kanonskogel als souvenir achtergelaten, toen zij in de 18e eeuw probeerden Vyšehrad te veroveren. De Mariakapel, die iets verderop rechts staat, ontstond halverwege de achttiende eeuw.

In het voormalige decanaat bevindt zich de expositie over de geschiedenis van Vyšehrad. Schuin tegenover dit museum steken de Duivelszuilen uit de grond. Volgens de overlevering vormden de drie stukken oorspronkelijk één zuil, die de duivel had meegebracht naar Vyšehrad. Hij gooide de zuil kwaad op de grond, nadat hij een weddenschap met een priester verloren had. De zuil brak in drie stukken. Ook zou Libuæe de zuilen gebruikt hebben om te voorspellen wanneer gezaaid en geoogst moest worden. Dit lijkt aannemelijk, aan de wisselende lengte van de schaduw kon zij zien welk seizoen het was.

In het park staan enkele standbeelden die hoofdpersonen uit Tsjechische legenden voorstellen, zoals Premysl en Libuše. De beelden werden door Josef Myslbek (1848-1922) gemaakt. Aan de noordzijde van het park staat de Sint-Peter en Paulkerk. De kerk staat op de plaats van een Romaanse kerk die in de elfde eeuw door de Premyslide vorst Vratislav gesticht was. Vradislav zou zelf twaalf emmertjes stenen voor de funderingen hebben versjouwd. In zijn huidige vorm dateert de kerk uit 1885-1887.

Vlak bij de kerk ligt de erebegraafplaats Slavín. Het kerkhof werd in de negentiende eeuw aangelegd. Het ontstond in een tijd dat het nationalisme steeds meer de kop op stak. Op dit kerkhof liggen vooraanstaande Tsjechen begraven. Voornamelijk kunstenaars, schrijvers, dichters en muzikanten hebben hier hun laatste rustplaats gevonden. Hier zijn graven van onder andere de schrijvers Karel Capek, Svatopluk Cech en Jan Neruda, de schilder Mikoláš Aleš en de componisten Bedrich Smetana en Antonín Dvorák. Deze mensen hadden zich ingezet voor het nationaal bewustzijn. Het woord ‘rodina’, dat op veel grafstenen staat, betekent ‘familie’. Bij het kerkhof staat een standbeeld van Sint-Ludmila, een stuk noordelijker is een versteende Sint-Wenceslas te vinden. Dit beeld stond tot 1912 op het Wenceslasplein, op de plek waar nu het ruiterstandbeeld van de heilige staat.

Vlak bij de Moldau liet Karel IV een gotisch paleis bouwen voor de burggraaf. Verder bewaarde hij hier de schoenen van Premysl, de boer die met Libuše trouwde. Volgens de traditie moest de troonopvolger de avond voor zijn kroning naar Vyšehrad gaan om de schoenen aan te trekken en ze enige tijd te dragen als teken van nederigheid. Vanaf het uitzichtpunt links van de resten van het paleis, kunt u wat lager Libušes badkamer zien. In de wijk Vyšehrad staan een aantal mooie voorbeelden van kubistische architectuur, bijvoorbeeld aan de straten Rasínovo Nábreži (aan de Moldau) en Neklanova.