Eén van de Fenicische koloniën Carthago (het huidige Tunis) werd rond 500 voor Christus de belangrijkste en bracht een aantal van de bovenstaande Marokkaanse koloniën tot bloei. Carthago kwam in oorlog met de Romeinen en tijdens de Punische oorlogen werd zij in 146 voor Christus verslagen en de stad werd verwoest. De andere koloniën ontvingen toen vluchtelingen uit Carthago, waardoor ze nog meer tot bloei kwamen en de invloed van hen op het achterland toenam.

Een andere bevolkingsgroep die in deze tijd al in Marokko aanwezig was, was die van de joden. Zij waren afkomstig uit Jeruzalem of waren met Fenicische schepen gekomen. Een derde mogelijkheid is dat ze uit Egypte kwamen. Eeuwen later zijn er Imazighen (Berbers) die de joodse godsdienst hebben, maar of zij directe afstammelingen zijn, is niet duidelijk. Marokko bleek toen al Maghreb el Aqsa, het land van het verre westen.