Als gevolg van de industriële ontwikkeling was het, om te voorkomen dat veel kennis moest worden ingekocht uit het buitenland, noodzaak om onderwijs op een hoger niveau sterk te stimuleren en dat gebeurde dan ook. Ieder kind kreeg de mogelijkheid om tenminste 10 jaar onderwijs te kunnen volgen, gevolgd door een tweejarige opleiding wat tot specialisatie leidde. Er werden certificaten ingevoerd waaruit iemands bekwaamheid bleek, maar die helaas (toen) nog geen internationale erkenning kregen.

Na het volgen van 10 jaar onderwijs (waarvan alleen de eerste 7 jaar gratis was) kreeg de student het Botswana General Certificate of Secondary Education, ongeveer het midden tussen wat wij de MAVO en de HAVO zouden noemen. Dat diploma werd min of meer verplicht gesteld. Verdere opleidingen werden niet verplicht en waren evenmin gratis maar na korte tijd werden ook deze door de overheid zwaar gesubsidieerd. Ook werd gestimuleerd om een beroepsopleiding te volgen waaraan geen kosten verbonden waren en die, na met goed gevolg een examen afgelegd te hebben, eveneens toegang gaven tot universitair onderwijs.

Met name het geven van onderwijs en de training tot verpleegkundige waren zeer geliefde opleidingen die uitstekende leerkrachten en verpleegkundigen opleverden waaraan Botswana grote behoefte had.

Botswana kent zes scholen voor voortgezet technisch onderwijs, verspreid over het gehele land. Daarnaast is er een landbouwuniversiteit en een gespecialiseerde opleiding in economie en accountancy in Gaborone. Men wilde een betere spreiding en er ontstonden door het gehele land privé scholen voor tertiair onderwijs. De overheid droeg ook bij in de kosten van deze opleidingen. Veel van deze privé opleidingen werden later samengebracht in een internationale universiteit voor wetenschap en techniek in Palapye.

Ook in Limkokwing verrees een internationale universiteit. De studenten zijn na het afronden van deze opleiding in staat om een eigen bedrijf op te zetten en te runnen.

Als het om onderwijs gaat is Botswana een van de meest investerende landen daarin. Bijna 9% van de begroting gaat naar onderwijs, waarmee Botswana royaal binnen de top tien landen in de wereld valt op het gebied van investering in onderwijs.