Ten zuiden van de Hajar Mountains ligt een zone die rijk is aan puinwaaiers. Deze beslaan de Najd, het vlakke plateau dat het grootste deel van Adh Dhahirah, Al Wusta en Dhofar bedekt. Dit is bezaaid met zand, kiezels en rotsen. In het westen van Oman gaat de Najd over in de Rub Al Khali – de legendarische zandwoestijn die het zuiden van het Arabisch Schiereiland bedekt. Torenhoge zandduinen vindt u ook in de (relatief kleine) Sharqiyyah Sands die in het oosten van Oman liggen. Ten noorden van Ad Duqm bevindt zich de Huqf Area die tot de oudste delen van het sultanaat behoort. De oostkust bestaat uit kalksteenkliffen, lagunes en stranden.
In het zuiden van Dhofar gaat de Najd over in de Dhofar Mountains Chain, die parallel ligt aan de kust. Aan de zuidkant van dit gebergte vindt u nauwe valleien, kliffen en baaien.

Puinwaaiers (‘Alluvial Fans’)

Bij regenval in Al Hajar Mountains vormen zich rivieren waarin sedimenten worden meegenomen. In het laagste deel drogen deze rivieren op, waardoor puinwaaiers worden gevormd. Sedimenten blijven achter op de bodem, waardoor uitgestrekte grind/kiezelvlaktes ontstaan.

‘Sultanate’s mountains lure geo-tourists’ kopte Oman Daily Observer. In het paginagrote artikel wordt de geologie van Oman belicht, terwijl de autoriteiten worden aangespoord om deze te promoten. Stichting van ‘geo-parks’ zou hiervoor handig zijn; deze zou tegelijk aardkundige bezienswaardigheden bescherming bieden. De geologie van het sultanaat gaat (volgens wetenschappers) 850 miljoen jaar terug; met name in de Huqf Area en Jabal Akhdar vindt u een scala aan mineralen en fossielen. In het laatstgenoemde berggebied worden ook ofiolieten gevonden; deze zijn plaatselijk rijk aan koper en chroomerts. Het ‘ofiolietcomplex’ van Samail wordt beschouwd als ’s werelds meest gedetailleerde. Internet: www.gso-oman.com.