84 procent van de Servische bevolking is orthodox. De overige inwoners van Servië zijn moslim, katholiek, protestant of atheïstisch. De meeste moslims wonen in de Sandžak, een regio in het zuidwesten van Servië, gelegen tussen Montenegro en Kosovo en gecentreerd rondom de stad Novi Pazar. Zij worden ook wel Bosnjakken genoemd, naar de gelijknamige islamitische bevolkingsgroep in Bosnië-Herzegovina. Hongaarse en Slowaakse minderheden in het Noorden zijn grotendeels protestant en soms katholiek. In het stadje Subotica, tegen de Hongaarse grens, leeft een kleine minderheid van het volk der Bunjevci – die het katholieke geloof aanhangen. Aangezien het grote verschil tussen Kroaten en Serviërs het katholieke, respectievelijk orthodoxe geloof is, blijven de Bunjevci vaak een bron van tweestrijd. Overigens vooral over de ruggen van de Bunjevci zelf heen.

De Servisch-orthodoxe kerk is een autonome kerk en niet afhankelijk van de patriarch in Constantinopel. Voorheen leefde de patriarch in Kosovo, maar sinds daar een Albanese minderheid in een meerderheid is veranderd, resideert de patriarch in Belgrado. De orthodoxe kerk speelde een dubbele rol tijdens de burgeroorlog. Enerzijds keurde de kerk het geweld af, anderzijds was de kerk niet te beroerd om legers in te zegenen die tegen moslims of Kroaten ten strijde trokken. Vooral de gevechten in Kosovo gingen de kerk zeer aan het hart, aangezien de belangrijkste kloosters en kerken van de Servisch-orthodoxe kerk op het Kosovaarse grondgebied liggen. De Servische patriarch Pavle, die in 2010 overleed, heeft altijd geroepen dat Ratko Mladic en Radovan Karadžic nooit uitgeleverd moesten worden aan het Joegoslavië Tribunaal. Deze uitingen zijn hem later zeer kwalijk genomen.

Aan het hoofd van de kerk staat de eigen, Servische patriarch. Onder hem staan aartsbisschoppen, in totaal zes. Interessant om te vermelden is dat van deze bisdommen er feitelijk maar één in Servië ligt. De andere vijf bisdommen zijn: Midden-Amerika, Verenigde Staten, Bosnië, Slovenië/Kroatië/Italië en als laatste Montenegro. Dit heeft alles te maken met de (vaak zeer religieuze) diaspora van Serviërs in den vreemde, die in de loop van de twintigste eeuw zijn gevlucht uit Servië en elders hun bestaan opgebouwd hebben. Servische kerken zijn overal ter wereld te vinden, zoals ook in Nederland.