Al met al een nogal brede definitie die veel ruimte openlaat. Het hindoeïsme is dan ook geen godsdienst die door een persoon werd gesticht, wat wel het geval is met het boeddhisme, het christendom en de islam. Het hindoeïsme is vanzelf in de loop der eeuwen in Voor-Indië gegroeid. Deze godsdienst kent geen dogma's en vastomlijnde regels voor de gelovigen. Iedere gelovige heeft en krijgt de ruimte om de godsdienst op zijn eigen manier te beleven en te ervaren. De tegenstellingen zijn dus groot. De ene hindoe is vegetariër, de ander doet aan dierofferandes. De een ziet Shiva als bestuurder van het al, de ander Vishnu. De een beschouwt bepaalde geloofsteksten als zuiver symbolisch, de ander vat ze letterlijk op, enzovoort. Gemeenschappelijk hebben alle hindoes het geloof in de reïncarnatie (zielsverhuizing). De brahmanen worden als priesters erkend en de veda's als heilige boeken beschouwd. Voorts erkennen alle hindoes de koe als een heilig dier.

De heilige boeken

Het hindoeïsme heeft veel heilige boeken. Deze literatuur, die over een zeer lange periode tot stand is gekomen, is geheel in het Sanskriet geschreven en kan in twee groepen worden onderverdeeld. De eerste groep bestaat uit de shruti, de openbaringen. Deze teksten hebben een bovenmenselijke, dus goddelijke oorsprong.

De veda's

Tot deze groep behoort een viertal zeer oude geschriften die de veda's ofwel 'het weten' worden genoemd. De veda's bestaan uit hymnen, gezangen, spreuken en filosofische verhandelingen, die waarschijnlijk tussen 1500 v.Chr. en 1500 n.Chr. zijn geschreven.

De smriti

De tweede groep bestaat uit de smriti, de heilige traditie, waarvan de teksten door mensen zijn geschreven. 

Mahabarata en Ramayana

Tot de smriti behoren de twee bekende heldendichten Mahabarata en Ramayana. Beide heldendichten zijn ongelooflijk lang; ze hebben respectievelijk 24.000 en 90.000 strofen. Deze meesterwerken ontstonden tussen 1000 v.Chr. en het begin van onze jaartelling; vele generaties dichters hebben eraan meegewerkt. Ze vormen een belangrijke bron voor onze kennis van de oude religieuze gebruiken. Ook het gedrag van de bevolking van Voor-Indië en dus ook van Sri Lanka werd door deze heldendichten beïnvloed. Alle helden tonen een goed moreel gedrag. Toch zijn zij zeer herkenbaar, omdat ze allemaal ook menselijke zwakheden blijken te hebben, zoals ijdelheid en goklust.