Naast artsen die zijn opgeleid in de westerse geneeskunde zijn er ca. 10.000 beoefenaars van de hindoegeneeskunde (ayurveda, letterlijk 'kennis van het leven'). Hun geneeswijze is gericht op de praktische behandeling van de meest voorkomende ziekten en gebaseerd op ruim 5000 jaar ervaring. De ayurvedische geneeskunde ziet de mens als deel van zijn omgeving. Hij moet met zijn omgeving in evenwicht zijn. Ziekte is in wezen een verstoring van dit natuurlijk evenwicht. De geneeswijze is er dus op gericht om het evenwicht, de harmonie, tussen de mens en zijn omgeving te herstellen. Vandaar dat de behandeling gericht is op zowel het lichamelijke als het geestelijke en maatschappelijke functioneren van de zieke mens. Met beperkte middelen behalen zij vaak goede resultaten. Deze dorpsartsen bezitten grote kennis van natuurlijke medicijnen en staan dicht bij de plaatselijke geesten en geloven. Hun geheel andere manier van omgaan met ziekten komt fraai tot uiting in het volgende voorbeeld. Als u in Nederland of België last heeft van hoge bloeddruk, wordt u ontraden om zout te gebruiken. Als u daar in Sri Lanka last van heeft, raden de ayurvedische dorpsartsen u aan om juist veel zout te gebruiken. Zij gaan ervanuit dat u door het vele zoutgebruik snel week en slap wordt (o.a. door diarree). De bloeddruk neemt daardoor af. De dorpsdokters behandelen soms ook botbreuken op een afwijkende wijze. Zij maken bij de behandeling gebruik van de bast van de ehalaboom, die zij tezamen met kruiden strak om de botbreuk binden. Door deze behandeling verzacht het bot en kan op zijn oorspronkelijke plaats gezet worden. Na enige tijd verwijdert men de bast, waarna het bot verhardt.