In de periode van het staatstoezicht namen de protestantse en katholieke missie in Suriname een grote vlucht. Tot dan toe waren de hernhutters, een vrome groep Europese protestanten die zich verzamelden in de Evangelische Broedergemeenschap, mondjesmaat op de plantages toegelaten. De planters vreesden te veel menging tussen blank en zwart. Met het oog op de naderende onafhankelijkheid werd het christendom echter bevorderd, opdat de slaven godsdienstige en brave burgers zouden worden. Het bereik was groot omdat de zendelingen onderwezen in het Neger-Engels, de gemeenschappelijke taal onder de slaven, later Sranantongo genoemd. De missie bracht scholen, medische voorzieningen en winkeltjes, wat hun populariteit deed stijgen. Bovendien kostte het de zwarte bevolking weinig moeite om het christendom in hun eigen geloof van geesten (winti’s) en zwarte magie (wisi) te integreren.