De landbouwbedrijven liggen vooral in het vlakke noordwesten, waar vooral tuinbouwproducten als tomaten en komkommers, aardappelen en Griekse uien worden geteeld. Een merkwaardige aanblik bieden hier de akkers met suiker- en watermeloenen, die als gekleurde ballen in de velden liggen.

Kalamata heeft internationaal naam gemaakt als centrum van zwarte olijven en is vooral het centrum van de Griekse wijnhandel (Achaia Clauss). Supermarkten zult u nog niet veel tegenkomen: de volgepropte kruidenierswinkels, de kiosken op de hoeken van de pleinen en de kramen op de markten vormen nog steeds de ‘warenhuizen’ op de Peloponnesos. Het ambachtelijke werk staat in hoog aanzien en ’s avonds na de siësta is het in de volle straatjes een drukte van belang in kleine, onooglijke kleermakerszaken, slagerijen, meubelmakers- en houtbewerkerswinkels. Een bescheiden loon is hun deel. Veel opvallender zijn de prachtige juwelierszaken in de grote, toeristische centra als Nafplio en Kalamata, die worden afgewisseld door overvolle souvenirshops, waar zo ongeveer de gehele klassieke oudheid in steen is uitgebeeld.

De Griekse economie vertoont een stijgende lijn: de inflatie stijgt de laatste jaren weer (3.2% in 2007), de miljoenensubsidies van de EU worden vooral aan de infrastructuur besteed en ‘het armste land van de Unie’ is het zeker niet meer. Het land wil graag deel hebben aan de westerse welvaart. Een probleem blijft het grijze circuit. ‘De regering is arm,’ zeggen de Grieken, ‘wij zijn rijk’, daarmee uitdrukkend dat belasting betalen niet hun sterkste kant is. Ook de euromunt werd in het land ingevoerd.