Het is wel eens getypeerd als een ‘land zonder mensen voor mensen zonder land’. Deze hoogvlakten waren oorspronkelijk begroeid met kromme bomen, ondoordringbare struiken en hoge grassoorten met houterige stengels. Deze begroeiing wordt cerrado genoemd. Tot 1960 woonden hier Indianen, al of niet verstoord door goud- of gelukzoekers.

Maar daarna kwamen de veranderingen. Er werden wegen en spoorlijnen aangelegd en in dit centrale deel van Brazilië werd de nieuwe hoofdstad Brasília gebouwd.En van de cerrado werden met grote landbouwmachines zowaar te cultiveren graslanden en maïsvelden gemaakt. Ook intensieve veehouderij vond hier ruimte. Deze gigantische projecten hebben er zeker toe bijgedragen dat de bevolking zich enigszins verspreidde. In en rond Brasília wonen nu meer dan 2 miljoen mensen.

Uit het noordoosten en ook uit de staat São Paulo zijn de kleine boeren op zoek gegaan naar een stukje eigen grond, maar dat gaat niet altijd probleemloos. De Indianen worden verjaagd en de grootgrondbezitters spelen eigen rechter om de grond die zij bezitten, maar niet gebruiken, vast te houden.

Voor de Indianen werden in dit gebied drie nationale parken afgebakend en andere reservaten zijn onder bescherming van de FUNAI gesteld.

Er is een wetgeving en toezicht op de verdeling en toewijzing van land. Ook op andere manieren wordt het op gang komen van een lokale economie gestimuleerd. Vooral geschoolde boeren met enig kapitaal die de ruige cerrado machinaal in cultuur moeten brengen, vinden met name in Goiás en Mato Grosso do Sul blijvend vruchtbare grond. In Mato Grosso is binnen het federale beleid van deze deelstaat het zogenaamde Eldorado-project in ontwikkeling.

Op de hoogvlakte waar rivieren ontspringen die hun loop zoeken naar noord en zuid zijn Nederlanders betrokken bij dit grote landbouwproject. De noordelijke riviertjes wateren af in de grote Amazone-rivieren Aracuaia, Xingu, Manuel, Juruena en naar het zuiden in de Paraquai en de Paraná.

Tegen de grens met Bolivia aan ligt de Pantanal, een nog niet ontsloten gebied waar vogels, vissen, reptielen en andere dieren voor een paradijselijk beeld zorgen. Op dit gebied wordt straks nog even apart ingegaan. De Pantanal en de nieuwe hoofdstad Brasília zijn de twee toeristische toppers in dit centrale deel van Brazilië.

Over de bodemrijkdommen (mangaan, tin, olie, uranium) van de in dit gebied gelegen staten circuleren gigantische cijfers. De SUDENA, gevestigd in Brasília, heeft de taak de exploitatie van deze rijkdommen te ontwikkelen. De oorspronkelijke bewoners (de caboclos) wonen in casas de barrote, dat zijn huisjes met muren van rechtopstaande takken, aangestreken met modder. Ook de garimpeiros (goud-, zilver- en tinwassers) en de campeiros (landarbeiders) wonen in zulke huizen. De hutten van de tinwassers staan vaak bij elkaar aan een riviertje en zulke nederzettingen worden corrutelas genoemd. Voor de nieuwe bewoners zijn kleine, rechthoekige steden gebouwd met onverharde straten en houten huizen.

In Brasília is de woningbouw echter gevarieerder en moderner. In Mato Grosso do Sul zijn de steden welvarender om te zien en de grote veeboeren wonen daar vaak op riante fazenda’s. De drie staten worden nu apart beschreven.