Genesis, het eerste boek van het Oude Testament, beschrijft de wrijvingen tussen de herders Abram (wiens naam later door God in Abraham werd veranderd) en Lot: ze besloten daarom ieder een eigen weg te gaan. Lot sloeg zijn tenten op bij Sodom (Gen. 13). In hetzelfde boek geeft men een relaas van de vernietiging van de zondige steden Sodom en Gomorra (Gen. 18 en 19). Men neemt aan dat hier in vroeger tijden grote hoeveelheden aardgas, asfalt en zwavel zijn vrijgekomen, die vervolgens in brand zijn geraakt en de steden hebben verwoest. Lot vluchtte uit het gebied weg: ‘Maar zijn vrouw, die achter hem liep, zag om, en werd een zoutpilaar’ (Gen. 19:26). Verschillende zoutformaties lijken op een menselijke gedaante, een van deze zoutformaties wijst men aan als de vrouw van Lot. Deze zoutformaties maken deel uit van het Sodomgebergte, een 11 km lange en 3 km brede bergkam die evenwijdig aan de zuidwestoever van de Dode Zee loopt. Deze bergkam bestaat voor 98% uit zuiver zout en werd gevormd in een periode dat de waterspiegel van de Dode Zee aanmerkelijk hoger lag. In het gebergte is op veel plekken zout door water opgelost en hebben zich prachtige grotten gevormd. De grotten kunnen alleen op afspraak worden bezocht, omdat er op sommige plaatsen grondverschuivingen kunnen optreden.

De Dode Zee Werken

Bij de zuidpunt van de Dode Zee ligt de grootste zoutwinplaats van de wereld, de Dead Sea Works (Dode Zee Werken). Vooral de winning van kalimeststoffen, magnesiumbromide en magnesiumchloride is van groot belang voor de economie van Israël (zie hoofdstuk ‘De Jordaanslenk’). Opvallend zijn de zoutpannen. Hier laat men het water in bedijkte pannen verdampen, waarna de gewonnen mineralen in de fabriek worden gezuiverd. De gewonnen mineralen worden via de havens van Eilat en Ashdod verscheept naar buitenlandse afnemers.

Het ravijn Nahal Perazin

Ten noorden van de Dode Zee Werken en direct ten westen van het gebergte Sodom ligt het ravijn Nahal Perazin. De fraaie vormen van het ravijn zijn ontstaan door de uitschurende werking van stromend water in het zachte kalksteen. De nabijgelegen meelgrot dankt zijn naam aan het poederachtige kalksteen waarin de grot is ontstaan.

De moerassen Kikar Sodom

Ten zuiden van de Dode Zee Werken liggen de zoute moerassen Kikar Sodom (Arvat Sodom). Rondom de moerassen groeien zeldzame plantensoorten; de aanwezige zoetwaterbronnen zorgen voor de aanwezigheid van allerlei diersoorten, waaronder wilde zwijnen en incidenteel luipaarden. Het zuidoostelijk deel van de moerassen is in cultuur gebracht door de inwoners van de moshavot Neot Hakikkar en En Tamar. Deze nederzettingen verbouwen voornamelijk dadelpalmen, wintergroenten en tropische vruchten. Veel kan er in het gebied rondom de Dode Zee niet verbouwd worden, omdat water hier schaars en dus duur is, met als gevolg dat de hier verbouwde landbouwprodukten relatief duur zijn.

Newe Zohar

Ten noorden van de tot nu toe beschreven bezienswaardigheden, op het eindpunt van weg nr. 31 die van Arad naar de Dode Zee voert, ligt op de oever van de Dode Zee de nederzetting Newe Zohar. In dit dorp kunt u een bezoek brengen aan het Bet Hayozer-museum (letterlijk ‘huis van de schepping’). Het museum bezit een rijke mineralencollectie en geeft informatie over de geplande watervoorziening vanuit de Middellandse Zee. Voorts biedt men u een overzicht van de geschiedenis van het gebied. Een model bootst het systeem van dammen en dijken na in het ondiepe zuidelijke deel van de Dode Zee. Als u het museum wilt bezoeken, dan moet u vooraf een afspraak maken.

Op een afstand van 1500 m ten noorden van Newe Zohar liggen de warmwaterbronnen Hamme Zohar. Op de nabijgelegen heuvel en aan de oever van de zee kunt u in de kuuroorden genieten van de warme zwavelbronnen. Voorts zorgen de lage ligging, de hoge temperatuur, de geringe neerslag, de hoge luchtdruk en de droge, pollenvrije en zuurstofrijke lucht voor een gevoel van welbehagen. De twee hotels beschikken over eigen kuurmogelijkheden voor hun gasten.

Ten westen van Newe Zohar liggen de resten van de fortificaties Nahal Zohar en Mezad Zohar. Beide versterkingen werden door zowel de Israëlieten als de Romeinen gebruikt. De voormalige versterkingen zijn per auto bereikbaar. U kunt ze ook zien liggen vanaf een speciaal uitzichtspunt langs weg nr. 31 (richting Arad).

En Boqeq (Ein Bokek)

Op een afstand van 4 km ten noorden van Newe Zohar liggen de warmwaterbronnen En Boqeq. De zwavelbronnen zijn bij uitstek geschikt voor lijders aan psoriasis, een niet besmettelijke huidziekte. Een aantal hotels, een aantrekkelijk kuurstrand, het En Boqeq Tourist Complex, enkele restaurants en het International Psoriasis Treatment Centre staan de kuurders ter beschikking. Vanaf het kunstmatig aangelegde strand kunt u zich in het zoute water laten zakken.

Op loopafstand van de vele faciliteiten van En Boqeq ligt een kleine kloof die bekend staat als Nahal Boqeq. In de kloof ontspringen bronnen die voor een gevarieerde flora en fauna zorgen. Iets noordelijker, maar ook op loopafstand van het toeristencomplex, liggen de resten van een Romeinse versterking (Mezad Boqeq). Houd re rekening mee dat overnachten hier relatief niet goedkoop is (rond de US$ 100,-).