In het midden van de plaza staat het monument El Machetero Ignaciano (de suikerrietwerker), bedekt met een verentooi. Aan de oostkant van de plaza ligt het voormalige jezuïetencomplex Complejo Religioso. Van 1995 tot 2003 vond restauratie plaats van het religieuze complex onder leiding van de Zwitserse architect Hans Roth. Het complex bestaat onder meer uit Museo de Arte Sacro (museum van de religieuze kunst), gesitueerd in de oude sacristie achter het altaar van het huis van de parochie. Het herbergt belangrijke kunststukken afkomstig uit de missieperiode. Naast de kerk bevindt zich een grote patio waar men toegang heeft tot Archivo Musical de Moxos en Cabildo (de gemeenteraad). Hier wordt muzikale documentatie bewaard uit de dagen van de jezuïetenmissieposten. De muzikale werken hebben een heilig karakter en worden nog steeds gebruikt tijdens kerkelijke diensten. Over het algemeen zijn de componisten anoniem. Het archief kent 4000 pagina’s en 260 titels.

De eerste jezuïetenkerk werd in 1689 gebouwd op de originele plaats van San Ignacio maar in 1751 werd het opnieuw gebouwd op de actuele plaats. De kerk heeft vóór de ingang, een voor Moxosarchitectuur kenmerkend groot overhangend houten dak, zoals het er origineel heeft uitgezien.

Escuela de Música de San Ignacio is ondergebracht in een gerestaureerd huis in barokstijl. Hier studeren 300 leerlingen barokmuziek en folklore en het hieruit voortkomende orkest heeft al internationaal succes gehad. Het gebouw heeft bovendien een moderne zaal geschikt voor concerten en theatervoorstellingen.

Vipúnune, het huis van Los Luthiers Moxeños (artiesten gespecialiseerd in de bouw van muziekinstrumenten) is een gerenommeerde werkplaats die onder andere de viool en de bajón (groot windinstrument) bouwen. Zij gebruiken als houtsoorten mahonie, ceder en tajibo. Het duurt ongeveer twee maanden om een viool te bouwen.

Fiesta San Ignacio

Dit is een van de grootste feesten in het Amazonegebied. Op 30 juli om 14.00 uur vertrekt de processie vanuit de kerk, Tintirinti genoemd, gevolgd door muziekanten met bajones (windinstrument), Macheteros (suikerrietwerkers) met veren hoofdtooien, Achus (oude mannen met houten maskers en een vreemde hoed waaraan men ’s avonds vuurwerk vastbindt) en Toritos (mannen verkleed als stier). De deelnemers aan de processie bezoeken diverse huizen, aan wier bewoners beelden van San Ignacio worden overhandigd, waarbij het huis aan de gasten eten en drank aanbiedt. Na afloop van de processie gaan de dansers en muziekkanten terug naar de kerk. De leden van de Alcaldia Indígena (inheemse gemeenteraad) verzamelen zich rond de zijkant van de kerk waar een altaar is neergezet waar men chicha de camote (zoete aardappeldrank) aanbiedt aan de bezoekers en waar de dans- en muziekgroepen zich verzamelen. De gemeenteraad speelt een fundamentele rol tijdens de festiviteiten. ’s Avonds zijn de achus (de grootvaders met houten maskers, die als narren functioneren) de belangrijkste figuren. Zij steken het vuurwerk aan dat bevestigd is aan hun hoeden en gooien die tussen het publiek, wat voor veel gegil en vreugde zorgt. De volgende dag volgen er processies met dansgroepen en ’s middags vindt palo encebado (paalklimmen) en jocheo de toros (het pesten van stieren) plaats achter de kerk.

San Borja

San Borja (13.000 inwoners), 138 km ten westen van San Ignacio de Moxos, is een in 1693 gestichte, voormalige missieplaats. Het moderne stadje ligt op de weg van Rurrenabaque naar Trinidad, en wordt door de reiziger voornamelijk gebruikt als overnachtingsplaats en als toegangspoort tot Reserva de la Biosfera – Estación Biológica del Beni, een interessant natuurpark. Vlak bij de plaza is het Centro Artesanal, met verkoop van lokaal handwerk en het kantoor Información Turística, maar deze hebben zeer weinig informatie.

Info. Er zijn twee hotels in de omgeving van de plaza, Hotel San Borja en Hotel Manara. Daarnaast is er het Hostal Jatata, Oruro en Cochabamba, 98958202, de best keuze van het stadje.

Bussen naar San Ignacio de Moxos en Trinidad vertrekken alleen ’s ochtends en bussen naar Rurrenabaque (5 uur reistijd) vertrekken ’s ochtends en in de namiddag vanaf de Terminal de Buses, iets buiten het stadje gelegen.

Natuurreservaat estación Biológica del Beni

(Het park is op het moment van schrijven gesloten vanwege overdragen van beheer van het park!)

Dit schitterende natuurreservaat ligt 50 km ten oosten van San Borja en heeft een oppervlakte van 1350 km2. Het park ligt in de tropische laaglanden van Bolivia op een gemiddelde hoogte van 220 m en omvat uitgestrekte savannes, moerasgebieden, lagunes en tropische bossen.